SENE: 2476**yeniden yazılıyor**

《3》

"İkinci olan öğrencimiz 440 puanla Jessie ve birinci olan öğrencimiz 460 puanla Vanessa!" dediğinde havada konfeti patladı ve neşeli bir müzik çalmaya başladı, bense şoktan konuşamıyor ve hareket edemiyordum.

Birinci ben oldum, ben! Bu gerçek değil mi? Rüya falan değil?

Laura bir çığlık attı ve bana sarıldı.

"Bir dakika, ağlıyor musun sen?" dedi ve beni bırakıp yüzüme baktı. Bunu dediğinde ağladığımı fark ettim, güldüm ve burnumu çekip gözyaşlarımı sildim.

Demek bundan dolayı ağlıyordum, şimdi geçen haftaki rüyamla ilgili her şey yerine oturdu, seçilen ben olduğum için ağlıyordum ve vizyondaki zaman makinesi, yarınki zaman makinesiydi.

Claire yanıma yaklaştı ve o da bana sarıldı.

"Vanessa, buraya gelir misin?"

Müdürün sesiyle şaşkınlıkla kürsüye baktım.

"Git hadi!"

Onlara dönüp başımı aşağı yukarı salladım, onlardan uzaklaştım ve müdüre yaklaştım.

"Evet, arkadaşlarına ve öğretmenlerine bir şey söylemek ister misin?"

Müdür bunu dedikten sonra müzik durdu. Bir konuşma yapmak için pek hazır değildim ama heykel gibi durmayı da düşünmüyordum.

Kürsüye çıktım ve teker teker insanlara baktım. Herkes bana bakıyordu; Jessie beni boğacakmış gibi, öğretmenlerim ve Laura'yla Claire gururla, diğer öğrenciler de normal bakıyordu.

Jessie'nin o bakışına gülmemek için kendimi zor tuttum. Toparlandım ve insanları daha fazla bekletmemek için kafamda anlık olarak oluşturduğum kısa konuşmamı yapmaya başladım.

Aslında buna pek de konuşma denilemez ama olsun.

"Açıkçası, birinci olmayı hiç beklemiyordum ama birinci olduğum için gerçekten çok mutlu oldum. Üzerimde emeği geçen tüm öğretmenlerime teşekkür ederim, ve sevgili müdürümüze de beni bu okula kabul ettiğiniz için teşekkür ederim. Tercihimi buradan yana kullandığıma bir an bile olsun pişman olmadım. Bu testte birinci olmak için gerçekten çok çabaladım ve emeğimin karşılığını almış olduğum için çok mutluyum."

Salondan alkış sesleri geldi, alkışlamayanlar da vardı tabii ama bu benim pek umurumda değildi.

Kürsüden indim ve arkadaşlarımın yanına gittim.

"Ay inanamıyorum, en iyi arkadaşım zamanda yolculuk yapacak!"

Laura bunu dediği anda Claire'ın yüzü soldu.

"Claire, sorun ne?"

"Bu zaman yolculuğu konusundaki fikirlerim değişmedi. Hala çok riskli olduğunu düşünüyorum ve gidecek olanın sen olduğuna inanmak istemiyorum. Senin adına gerçekten çok mutlu oldum ama yine de hala endişeliyim."

"Hayatta bazen risk almak gerekir Claire. Eminim ki Vanessa buraya sağ bir şekilde dönecek. Kızın aklına kötü düşünceler sokma."

Hızlıca salondakilere göz attım, Jessie küsmüş bir çocuk gibi kollarını birbirine bağlayıp mutsuz mutsuz yerinde oturuyordu. Salondaki diğer öğrenciler de normal bir şekilde yerlerinde oturuyorlardı.

Birden William ile göz göze geldim, bana buruk bir şekilde gülümsüyordu, gülümsemesinin arkasında bir hüzün vardı ama yine de gülümsüyordu. Sanki her şeyin yolunda olduğunu söylemek istiyor gibiydi.

Ben de ona gülümsedim, birkaç saniye boyunca birbirimize öylece baktık, sonunda gözlerini kaçıran o oldu, çok geçmeden ben de diğerlerine döndüm.