SENE: 2476**yeniden yazılıyor**

《10》

     2026     

Bir anda kapı üç defa çaldı, ikisi de birbirine baktı. Bu saatte kim gelmiş olabilir, diye düşündüler.

"Ben bakarım."

Laura yatağından kalkıp kapıya yöneldi, kapıyı açınca gördüğü yüzle şoka uğradı. Laura istemeden kekeledi.

"S-steven?!"

Claire Laura'nın bu dediğine şok oldu ve kontrol etmek için Laura'nın yanına gitti, gelen gerçekten de Steven'dı.

İçinden, at gibi giden it gibi döner, deyip sırıttı. Bu söze her zaman inanırdı.

"Evet benim."

"Burada ne arıyorsun? Özellikle bu saatte? Seni kimse görmedi mi?"

Laura bir anlığına heyecana kapılıp bir sürü soru sordu ama bunu yaptığına pişman oldu, son olanlardan sonra ona bu kadar sıcak davranmamalıyım, diye düşündü.

"Hayır, gizlice geldim, çok vaktini almam zaten. Yalnız konuşabilir miyiz?" dediğinde Claire'a baktı, Claire'ın az çok nasıl bir karaktere sahip olduğunu bildiğinden ondan biraz da olsa çekiniyordu.

Laura tavrını aniden değiştirdi ve kollarını göğsünde katlayıp az önceki heyecanlı ses yerine soğuk bir sesle konuştu.

"Neden benimle konuşmak istiyorsun?"

Steven ve Claire onun saniyesinde değişen ruh haline oldukça şaşırmıştı. Laura genel olarak değişken bir ruh haline sahipti ama çok sıcakkanlı ve heyecanlıyken birden soğukkanlı ve mesafeli birine dönüşü ilk defa görülüyordu.

Hatta belki ilk defa onu bu kadar soğuk ve mesafeli olarak görüyorlardı.

Claire Laura'nın bu değişimine sırıtmadan edemedi. Çünkü Steven'ın bunu hak ettiğini düşünüyordu. 

Önceden Laura ve Steven çok kez konuşurlardı, çok iyi bir ilişkileri vardı ve dışarıdan bakılınca hiç de arkadaş gibi görünmezlerdi, ki bir nebze öyleydi aslında. Ama ikisi de hislerini açmaya utanmıştı. Sonra her ne olduysa Steven Jessie ile çıkmaya başladı, Laura da çok üzüldü ve onunla iletişimini tamamen kesti.

Steven oldukça şaşırmış olsa da son olanlar aklına gelince bu davranışını haklı görüp hislerini belli etmedi.

"Lütfen, çok vaktini almayacağım zaten."

Laura bir iç çekti, şu an belli etmemeye çalışsa da konuşmak istediği mevzuyu çok merak etmişti. Steven Jessie ile çıkmaya başladığından beri neredeyse hiç konuşmamışlardı.

"Tamam." dedi ve Laura Claire'a döndü.

"Beş dakikaya gelirim ben."

"Tamam." dediğinde Laura odadan çıktı ve kapıyı kapattı.

Claire sinsice kapıya yaklaşıp kulağını kapıya dayadı ama kapı kalın olduğundan sesleri boğuk geliyordu. Ne dediklerini anlayamıyordu.

Laura onun bahsi geçtikten sadece birkaç saniye sonra onun gelmesine çok şaşırmıştı ama ona olan kırgınlığı ve siniri hala tazeydi, sadece bu hissi içinde bastırmıştı.

"Tam da yatıyordum, her ne söyleyeceksen yarını bekleyemedin mi?"

Laura mesafesini korumakla karalı bir şekilde ondan biraz uzak durdu.

"Aslında yarın söyleyecektim ama uyuyamadım, ben de şimdi söylemeye karar verdim. Rahatsızlık verdiysem kusura bakma."

"Her neyse, çabuk gir konuya. Bu katta bulunman yasak biliyorsun."