Basketball

Chapter 27

Simula ng sinabi ko yon kay Justin..di sya kumikibo na para bang ang lalim ng iniisip..nong tinanong nya kung sino nagdalawang isip pa ako kung sasabihin ko sa kanya kung si Ryan ....pero sinabi ko na at mas lalo syang pumikit.

Simula nong umalis ako sa mansyon nila hindi na sya nagpakita sakin lalo na ngayon na nasa airport na ako at aalis na papuntang pilipinas..ang alam ko babalik na rin sya don pero di ko alam kung kailan..

"Anak! Totoo na ito! Mamimiss kita!!!" sabay yakap sakin

Kahapon naman nong galing ako sa mansyon ni Justin diretso akong umuwi sa bahay and their nakita ko sila papa at mama..malungkot na tiningnan ako at niyakap

inexplain nila sakin yong totoong nangyari about the company at ngayon nasa akin ang susi kung papayag ako iengage kay Ryan for the sake of company inexplain nila sakin na nong una tumutol daw sila kay mr. Lopez na tatay nila Justin na iengage ako kay Ryan, ang sabi daw ni papa si Robert na lang daw ang sabi naman ni mama si Justin na lang daw pero final na daw na si Ryan kaya walang magagawa...

kaya wala akong magagawa kung hindi.....
.
.
.
Pumayag.

At hindi alam ni Justin na pumayag ako pero alam kong malalaman nya lang naman yon dahil isa syang Lopez

"Anak! Magiingat ka doon ah!" sabi ni mama habang umkiyak na.

"Anak..tumawag ka na lang sa amin o kami ang tatawag sayo kapag may kailangan ka.." sabi ni papa habang kinocomfort si mama.

nagnod na lang ako at lumapit kay Jeric na nakatingin lang sakin..

"I miss you kuya Jeric"sabay hug ko sa kanya..sa tagal ng panahon hindi ko tinawag si Jeric ng kuya..

"I miss you too bunso" at hinug na rin nya ako..

bunso...I miss that word.

After non I said goodbye to them and ready to go..

Philippines here we come!

--------

Hay...bigla akong nagising sa isang tunog na parang hudyat na maglalanding na ang eroplano at narinig ko ang bati sa amin nong stewardess

"Welcome to the Philippines.."

nagthank you ako at nong mga pasahero sa eroplano

ng tuluyan naglanding bumaba na kami at nakita kong sinalubong ako ni Natasha sa airport sa totoo nauna pa sya sa akin dumating kahapon pa sya dumating galing London. ng tuluyan na ako makalapit sa kanya niyakap nya ako

"I miss you girl!" sabay hug nya sakin

"Miss you too.." bulong ko

sa totoo lang halo halo ang nafefeel ko ngayon masaya dahil sa wakas may solusyon na ang problema sa kompanya at nakita ko na si Natasha at ang pilipinas namiss ko.. Malungkot kasi.. tinangap ko yong deal for the sake of the company na pumayag sa alok nila kahit labag man sa kalooban ko at si Justin....paano na lang si Justin??

"Girl..parang wala ka sa katinuan mo ngayon..okay ka lang ba? You should be happy kasi sa wakas bumalik ka na sa pilipinas"sabi ni Natasha

"Wala...okay lang ako.."

"mmhhh...okay sabi mo e... Pero kwento na girl dali! anong nangyari nong unang pagkikia nyo ni Justin?! OMG! I'm so kilig!!" sabi ni Natasha sabay tili....palabas na kami ng airport.

"Pwedeng bukas na lang? Wala akong gana ngayon makipagkwentuhan e...promise bukas buong detalye..may pasok na rin tayo bukas e."bored kong sabi.

"Ok!" kahit kailan talaga napakaenergetic nya hindi ba sya napapagod?