Dependency | Sope

18- Sevgilim, Hoseok

ARKADAŞLAR İLHAM GELMEYEN KAFAMA SOKAYIM!!!

Evet kendime de sövdüğüme göre, ya vallahi hiçbir şey gelmedi aklıma yazamadım,!bölüm kötü gelirse çok şey yapmayın özür dilerim yani. Daha fazla bekletmek istemedim sizi çünkü bir önceki bölümü yirmi nisanda yayınlamışım bugün otuzu!!!!!!!!!! :(((  o zaman okuyun hadi.

Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın... iyi okumalar <3
__________

(Taekook)

Taehyung Jungkook'u kolundan tuttuğu gibi alıp arabaya bindirdi. Sinirliydi, ve siniri yüzünden Jungkook'un ne kadar korktuğunu anlayamamıştı. Arabayı çalıştırıp burnundan solumuştu kızgın bakışlarla Jungkook'a dönmüştü ama döndüğü an o bakışlarından eser kalmamıştı. Jungkook küçücük bir bebek gibi titriyordu, gözleri yaşlarla dolu Taehyung'un koyu kahve gözlerine bakıyordu. Yavaşça yüzünü gevşetti Tae,

- J-jungkook iyi misin?

Jungkook sadece tek bir şey diyebilmişti.

-T-Taehyung..

Devamı gelmemişti, yaşlar boşalmıştı gözlerinden. Nefes almakta bile zorlanıyordu. Normalden çok daha fazla etkilenmiş gibiydi. Taehyung ağlayan çocuğun suratını kocaman elleri arasına aldı.

- Tamam korkma bak ben buradayım, yanındayım Jungkook korkulacak bir şey yok.

Uzun parmaklarıyla yaşlarını silerken konuştu Taehyung.

- Tamam. Hemen evine gidicez tamam mı? Sakin ol ağlama lütfen. Bak gidiyoruz. Hiçbir şey olmadı.

Jungkook burnunu çekti ağlamaya devam ederken ve kafasını salladı. Taehyung hızlıca Jungkook'un tarif ettiği eve sürdü arabasını. Arabadan inip eve ilerlediler ve içeri girdiler. Taehyung Jungkook'u salona oturtup mutfağı buldu ve su getirdi. Yanına oturdu,

- İyi misin?

Jungkook kafa salladı,

- İyiyim.

- Çok mu korkuttum seni? O yüzden mi? Ama çok sinirlendim? Yoksa o piç mi bir şey yaptı? Söyle bana.

- Hayır Taehyung, sadece ben...

Yutkundu,

- daha önce de böyle bir şey yaşadım, ve sen olmasan yine elimden hiçbir şey gelmeyecekti. Ben yine kurtulamayacaktım. Ç-çok korktum.

Taehyung kaskatı kesilmişti.

- Nasıl yani, daha önce sana-

- Bana değil.

Söylemesi çok zor olduğu belliydi Jungkook için.

- Annem...

Sadece bu kadar söyleyebilmişti, sonra tekrar ağlamaya başladı. Taehyung'un bile gözü dolmuştu. Masumca kendine çekti Jungkook'u kollarının arasına alıp sırtını sıvazladı.

- Tamam geçti, yok bir şey ağlama. Tamam hadi gel uyu. Hadi odana gidelim. Nerede odan? Hadi Jungkook.

Burnunu çeke çeke kalktı ayağa, hala Tae'nin kolları arasındaydı, odasına girdiler birlikte. Yavaşça yattı Jungkook yatağına. Taehyung üstünü örttü ve uzaklaştı yataktan.

- Teşekkür ederim.

Tebessüm etti Tae,

- Önemli değil ağlama ve uyu tamam mı? Sabah bana mesaj at uyandığında aklım sende kalacak, uyuyamazsan yaz konuşuruz. Şimdi gidiyorum.