Sabah yine sıraya dizildik keşif birliğinin yeni kaptanı gelecekmiş aslında umurumda değil kimin geldiği sadece o titanları bir an önce gebertmek istiyordum.
Birkaç gün önce rüyamda Levi'yi gördüm, ama o kadar uzun zaman sonra neden şimdi?
Sonunda yeni kaptan gelmişti, tanıdık bir yüz mavi gözleri ve siyah saçları.
Bize biraz daha yaklaşınca fark ettim, o... Levi, yeni kaptan Levi idi yani?
Rüya falan mı görüyorum?
Ahh hayır... Bu, gerçek.
Levi'nin sesini duyunca o kadar mutlu oldum ki, o cılız çocuktan eser kalmamıştı.
O çok değişmişti, ama gördüğüm kadarıyla iyi yönde değişmiş.
Levi beni gördüğünde ya tanıyamadı ya da umrunda olmadım.
Birinci seçenek daha iyi geliyor kulağa.
Kaptan Levi bize kendini tanıttıktan sonra hemen bize antrenman yapmamız için izin verdi ama ben antrenman yapmak yerine onun yanına gittim.
Ona "Levi." dedim ve olduğu yerde durdu ardından biraz sadece dimdik durduktan sonra bana dönüp "ne var?" Dedi evet o Levi diyip gülümsedim.
Ardından hemen Levi'nin yanına gidip ona sarıldım ama o hemen geri itti ve bana "tch... Velet ne yaptığını sanıyorsun!?" dedi.
Bu bile hoşuma gitti çünkü çocukluk aşkım oydu ve bana her ne derse desin onu seviyorum.
Bu söylediği bana iltifat gibi geldi ama bir yandan da beni ittiği için üzülmüştüm.
Levi beni ittikten sonra bir gülümseme oluştu yüzümde.
Levi'ye şunları söyledim "Levi, ben Yuna, Yuna Kido, beni hatırladın mı?" ve birden Levi bir şeyler hatırlamışcasına "huh?" Dedi ben ona tekrar "ben Yuna hani yeraltına ilk girdiğimde bana çarpmıştın ya." dedim sonra Levi "ne? Yuna, sen misin?" Dedi sonra ben gülümseyip "eveeet" dedim ve ona tekrar sarıldım bu sefer beni itmedi ama sarılmadı da.
Sonrasında saçımı okşadı, sarılmasından daha iyi gibiydi zaten temas seven bir insan değilim.
Sonra Levi "hey velet, git ve antrenman yap. Daha sonra konuşuruz." dedi ben de hemen kafamı evet anlamında salladım ve Eren, Mikasa ve Armin'in yanına gittim.
Hemen Mikasa'ya sarıldım ve "o, yaşıyor." dedim Mikasa "kim? Kim yaşıyor?" Dedi ben "Levi, o yeraltındaki çocuk, o yaşıyor." dedim Mikasa "şu yeni kaptan mı?" Dedi ben "evet o." dedim sonra Armin ve Eren "ne oluyor kim o?" Dediler ve onlarda anlattım çok mutluydum, bu kadar mutluluk fazlaydı o yüzden Eren'i tutup yere attım yakın dövüş çalışacaktım ve başka birine vuramayacağım için Eren'e vurdum ve açıkçası hemen kaybetti ama daha da iyi hissediyordum.
Ardından akşam oldu ve yemek yememiz gerekiyordu.
Hep birlikte yemek yemeye gittik ve Eren ile Jean hemen kavga çıkardılar.
Kimse onları ayırmadı zaten birbirlerine bir şey yapacak değillerdi ama çok ses yapıyorlardı.
Çok fazla ses çıktığı için kaptan Levi gelmişti.
Onu burada görmeyi düşünmemiştim hiç.
O yüzden saçma salak hareketler yapıyordum mesela Sasha'nın yemeğinden biraz çalıp hayvan gibi yemeye çalışmak... Bu bile o kadar utanç vericiydi ki...
Ama Levi bana iğrenerek bakmak yerine bana küçücük bir gülümseme gösteriyordu.
Yemeği yedik ve artık odalarımıza gitmemiz gerekiyordu oda da ben, Sasha ve Mikasa. Üçümüz kalıyorduk.
Sanırım Mikasa bizimle aynı oda da kalmak istemiyordu.
Biraz geç yatıyoruz ve çok fazla ses çıkarıyoruz yani onun söylediğine göre ama bize göre biz fısıldayarak konuşuyorduk ve geç yatmanın aksine erken yatıyorduk.
Neden abartıyor ki?
Odaya gelmiştik ve Sasha hemen benim yatağıma atladı ve zıplamaya başladı ardından ben de onun yanına geldim ve birlikte zıplamaya başladık sonra Sasha birden "Yuna Levi'ye aşık, Yuna Levi'ye aşık." demeye başladı.
Birinin duyması ilgimi çekmiyordu o yüzden hiçbir şey söylemedim açıkçası hoşuma da gidiyordu.
Biraz yatakta zıpladıktan sonra Sasha birden kendini yatağa bıraktı o kendini bıraktıktan sonra ben de kendimi bıraktım ve gülmeye başladık.
Mikasa kendi yatağında uzanıyordu ve tavana bakıyordu sonra Sasha birden gülerken garip bir ses çıkardı ve daha çok gülmeye başladık ardından Mikasa'dan da bir gülme sesi gelince kendimi yere attım ve yer de gülmeye başladım.
Ogün hayatımın en güzel günü olabilirdi resmen.
Birkaç saat sonra Sasha ile konuştuktan sonra uyuyakaldık ama gece bir an bir şey ile uyanır gibi oldum.
Mikasa yanımıza gelip açılmış olan üzerimizi örtmüştü, ahh... Tam bir anne.
