(Sur Maria yıkılmadan 1 hafta önce) Bugün yine her zamanki gibi yaptığım şeyleri yaptım, yatağımdan kalktım, yüzümü yıkadım, dişlerimi fırçaladım ve kıyafetlerimi giydim, sürekli aynı saatte kalktığım için artık alışmıştım ve kendim kalkıyordum.
Giydiğim kıyafet
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Babam yine kahvaltı hazırlamıştı ve ben yine kahvaltımı yaptım. Kahvaltımız bittikten sonra masayı toplamada babama yardımcı oldum.
Masayı toplayıp evden çıktık, ve yolumuza devam ettik her zamanki gibi yeraltına vardığımızda içeriye girdik ama Levi... O orada değildi, o uzun adamlara Levi'yi sordum ama onlar bilmediklerini söylediler. Babam yüzümdeki hayal kırıklığını görmüştü ama hiçbir şey yapmadı.
Babam tekrar evlere gitti ve beni de orada o boş merdivenin yanında bıraktı. Belki Levi gelir umuduyla saatlerce orada bekledim ama o gelmedi. O an aklıma türlü türlü şey geldi ve bu çok kötü bir his. Sanki boğuluyormuş gibi hissettim. Ya Levi'nin başına birşey geldiyse... Ahh düşünme bunları dedim kendi kendime ama istemsizce hâlâ düşünüyordum.
Birkaç dakika geçtikten sonra babam geldi o da Levi'yi aramıştı ama bulamadı Levi'yi bana sordu ve bilmediğimi söyledim. O da çok endişeliydi, o kadar zaman onunla ilgilendi. Tabi ki o da endişelenecek. Sonra artık eve dönme kararı aldık ve eve geri döndük.
Hiçbir şey yemeden odama gittim çünkü gözlerim, onlardan yaşlar akıyordu yavaş yavaş.
Babam da bu halimi farketmiş olmalı ki beni odamda yalnız bıraktı. Uzun bir süre ağladıktan sonra uyuyakalmışım. Sabah olduğunda yerde yatarken buldum kendimi ve sonra babam gelmeden hemen üzerimi değiştirdim
Giydiğim kıyafet
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dün olanların ardından mutluydum çünkü Levi'nin geri döndüğünü düşündüm ve bu şey beni biraz olsun umutlandırdı.
Kahvaltımı ettikten sonra yeraltına gireceğimiz yere gelmiştik. Drin bir nefes aldım ve aşağıya indim. Ama bir an yine duraksadım ve gözlerim doldu babam bunu gördü ama görmemezlikten geldi ve yoluna devam etti.
Tekrar saatlerce bekledim ama ne gelen vardı ne de giden...
Babam gelmişti ve elimden tutarak beni merdivenlerden yukarı çıkardı. Gitmek istemiyordum ama babam kolumdan çekiştiriyordu ve ben de gitmek zorundaydım.
Eve vardık ve içimde bir boşluk hissi vardı. Babam artık yemek yemem için ısrar etmiyordu. O da çok değişti.
