Selammm ben geldimmm ❣️
Hadi yeni bölüme başlayalım ❣️
Ablamın sesiyle gözümü aralamaya çalıştım. Beyaz ışık ne kadar gözümü alsa da inatla açmaya çalıştım. Saatin kaç olduğuna dair en Ufak bı fikrim yoktu. Sormaya mecalim de...
Göz altlarımda uykusuzluktan mor halkalar olduğuna adım kadar emindim. Başım da patalyacakmış gibi ağrıyodu resmen. Ablam kendime gelmemi bekledikten sonra yatağıma yatmak için beni kaldırdı. Kendi odalarına götürüp mor pikeli bazaya yatmamı söyledi. Bende kalkıp yavaş adımlarla odaya gittim.
Kapının hemen sağında duran boy aynasını görünce kendimle yüzleşmem gerektiğini düşündüm. Odanın kapısını kapatıp aynanın karşısına geçtim. Gerçekten düşündüğümden daha berbat görünüyordum. Omuzlarım çökmüştü. Göz altlarım tam tahmin ettiğim gibi mosmordu. Gözlerime de kan inmiş ki kırmızı damarlar açığa çıkmıştı.
Artık bu berbat görüntüme dayanamayıp aynanın karşısında yan yana duran bazalardan mor pikeli yatağın üstüne oturdum. Boyumun kısalığından ayaklarım yere değmiyordu bile. Yatağın üstünde duran benim için ablamın bıraktığını düşündüğüm tişört ve eşofmanı üzerime geçirdim. Üstümden çıkardığım kendi kıyafetlerimi de katlayıp boy aynasının hemen sol bitişiğinde duran masanın üstüne koyup tekrar yatağa döndüm.
Çok uykum vardı. Artık gözlerime karşı gelemiyordum uyumamak için. Mor pikeyi kaldırıp yatağın içine girdim. Düşündüm sadece. Küçükken annem bana kızdığı için ağladığımda babaa diye değil de annee diye ağladığımı düşündüm. Neden? Çünkü ben annesinin prensesi gibi düşünmüştüm hep. Hiç babasının prensesi olamamıştım.
Düşündüğüm hatırladığım şeyler tekrar canımı yaktı. Ağladım... Yine ağlıyordum. Ağlamak istemeyip de ağlıyordum. Yavaş yavaş uykunun esiri oldumm. En son kapının yavaşça açılıp kapanma sesini duymuştum.
Sabah gözlerimi büyük ihtimalle mutfaktan seslendiğini düşündüğüm halamın sesiyle açtım gözlerimi. Ablam yer yatağında kardeşi de diğer bazada yatıyordu. Gözlerimi kaşıyarak doğruldum yatağın içinde. Ablam da benden hemen sonra kalktı. O mutfağa giderken bende kalkıp önce kendi yatağımi topladım. Ablamın da yerdeki yatağını toplarken ablam geldi. "Sen yorulma ben toplarım kuzum" dedi. Bende omuz silkip topladım. O da kardeşini uyandırmaya çalışıyordu.
Onlar mutfağa giderken bende salonun girişinde sağ tarafta olan lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım. Mufltfaga gittiğimde herkes masadaydi. Ablam yanındaki sandalyeye hafif vurarak gel, dedi. Bende ablamın yanına oturduğumda herkes kahvaltısını etmeye başladi. Canım yine hiçbir şey isteniyordu. Annem nerde, ne yapıyor, nasıl? Hiçbir şey bilmemek beni yeyip bitiriyordu zaten. Halamın sesiyle çaldığım düşüncelerden sıyrılıp ne dediğini anlamaya çalıştım. "Kahvaltı et sonra buyukbabannenlere gidicez."dedi. Bende tamam anlamında başımı salladım.
Önümde duran çaya 1 kaşık şeker atıp karıştırdım. Ben sadece çay içerken herkes kahvaltısını bitirmişti. Ablamla kardeşi masayı toplarken yardım etmek istemiştim ama beni geri oturttular. Bende odaya gidip kendi kıyafetlerimi geçirdim üstüme. Onların yanına gittiğimde halamda hazırlanmıştı. Ablamla kardeşi de hazırlandıktan sonra evden çıktık. 10 dakika yürüdükten sonra buyukbabannemlere gelmiştik. Ayakkabılarımı çıkarıp hızlıca içeri girdim. Belki bı ümit haber vardır. Vardır değil mi?
İçeride büyükbabannem tek başına oturuyordu. Bende yanına gidip sımsıkı sarıldım boynuna. O da ellerini bana dolayıp sırtıma koydu ellerini. Kokusunu çektim içime. Derin derin nefes alıp kokladım. Huzur kokuyodu. Ferahlık kokuyodu. O an annemin kokusunu düşündüm kendi kendime. Ben annemin kokusunu bilmiyordum. Ama neden? Benim onun kokusunu bilmem lazımdı şefkatli kollarindayken. Ama bilmiyodum. O an bunun acısıyla burnumun ucu sızladı. Buyukbabannem üzülmesin diye ağlamadim ama derin bir iç çektim. Kollarımız buyukbabannemden çekip hemen koltuğun ucuna bacaklarımı kendime çekip oturdum.
Benim annem neredeydi? Benim annem nasıl kokuyodu? Ben bu bilinmezligin içinde onu ararken o yoktu. O gitmişti. İçimde anlamlandıramadığım bi duygu karmaşası vardı. Artık bitsin istiyordum. Bu acı bitsin annem gelsin istiyordum. Bir bilinmezligin içinde ben yine düşüncelere dalıp gitmiştim.
Eveeeeet bir bölümün daha sonuna geldik. İçim buruklaştı her bir satırda ama yine de yazdım. Umarım güzel olmuştur. Umarım beğenirsiniz.
Sözleri çok seviyorum. Allah'a emanet olun ❣️
