HMBS [ COMPLETED ] ✓

PANIMULA

PANIMULA : ALICE

Being happy is a choice, so choose it.

“Bili na kayo suman, turon at bananacue. mura at masarap pa
oh diba?! dito na dyosa kayo
bumili, mine ninyo na rin ang nakapagandang tindera dito!” sigaw ko na halos magkanda paos paos na ako dito paano ba naman kasi, buong araw ako nandito sa palengke at ang lagkit ko na.

This is my life as a poor woman living in a province that has a big dream for my family. Living in this world that money controls everything. That poverty is the major not high achievable goal of this country. Living in the midst of cruelty is very hard, having money is having a much power to those who don't have none. I remember when we rush my father to a private hospital but they won't confine him why? We don't have downpayment even my father is barely breathing. So I promise myself that I would do everything for our family.

“Ineng pabili nga ng bananacue at saka turon lima lima dapat. Ito oh may sukli kaba sa isang daan?”Tawag pansin sa akin ng matanda babae sabay abot ng isang daang. I smile at the old lady. She seem so nice.

“Ay, ito po masarap po iyan niluto ko po ito na may halong pagmamahal. na pinagdadasal na masarap ang ulam ng bibili.  limang pesos po pala ang isa niyan.”pangsasalestalk ko na may halong biro. Your personality and voice should be engaging and encouraging to buy your products.

“Wait lang po ha; tatawagin ko lang ang bunsong kapatid ko, wala kasi akong sukli diyan eh. bente palang ang benta namin,”pagpapaalam ko. The old lady smile and nod at me. My mind is in chaotic thinking what we will consume later for supper.

Sa hirap ng buhay nagpapasalamat pa rin ako sa diyos na maayos ang kalusugan namin kahit kami na yata ang poorest of the poor. At least marangal ang trabaho.

“Asan na ba 'yon? kung saan saan na naman pumupunta. sigurado nakikikain naman siya sa birthday ni Allen.”Pagkakausap ko sa sarili ko at tumatanaw sa naga-along mga tao dito sa Palengke. Nakita ko si Justin sa kalayuan nakikitawa sa kasama ninya, kaya pinaypay ko siya.

“Halika rito, at pasuklian mo ito kay Aling Linda. dalian mo ha! nako kung saan saan ka na naman aabot juskong bata ka. gala ka ng gala,”Utos ko sa nakakabata kong kapatid. si Justin Almer Anderson high school student. Pero dahil sem break; ayon kung saan saan pumupunta kasama si Mario, ang kaibigan ninya.

I am also worried if a decided to work in a city. I'll leave them here, to see how life here made me sad. But poverty really push to me the edge.

“Okay po Ate,”sagot ng kapatid ko at umalis na. Ang kinaswerte ko naman dahil meron akong pamilya na katulad nito.

“Siguradohin mo lang ha! baka saan saan ka ba naman aabot niyan, nako tatamaan ka sa akin.”pahabol ko. Minssn matigas kasi ang ulo kaya minsan napapalo kahit malaki na.

“Sandali iha, ilang taon kana ba?”Tanong ng matanda.“Twenty three years old po.”Magalang kong sagot. Komportable talaga ako kay Lola makipag-usap.

“Ah so nag-aaral ka pa ba iha?” Tanong ni Lola sabay lagay ng mga pinanimili ata niya sa counter ng pwesto namin dito sa palengke. I help her up then smile at her.