HMBS [ COMPLETED ] ✓

KABANATA 47

●●●●●

Napalibutan kami ng anak ko ng mga pulisya at mga imbestigador dahil tumawag si Aling Mirda ng rescue kanina.

Hindi pa rin sumagot si Alex sa tawag ko pero na contact na ang kasama ninya di ko sure kong alam ninya ang nangyari dito.

"Well do our best to find your son po, we'll conduct investigation. Higpitan na rin namin ang bantay ninyo po, baka bumalik pa sila at saktan kayo mas okay na sigurado habang wala pa si sir Alex. Itr-track po namin ang  plate number ng sasakyan na ginamit nila baka mahanap natin sila. I update nalang po namin kayo kung meron na po, as of now be safe at aalis na po kami."

Tumango lang ako sa hepe ng bayan namin at sa iba pa ninyang kasama.

"Thank you po."paaalam ni Aling Mirda sa mga pulisya na paalis na.

Nanghihina pa rin ang aking katawan dahil sa nangyari. Si Jhalil na nga tumawag kay mama sa telepono dahil parang wala na akong boses magsalita.

Walang awa si Ariel! Pati ang sariling anak gagawin ninyang pain para lang sa mga kasakiman ninya! Wala siya puso! Hindi ninya deserve matawag na isang ina.

Kawawa si Henry, wala siyang kaalam alam dito. Dahil sa ina ninya nagka léché léché ang buhay ninya. He doesn't deserve this.

I hope his doing fine and safe. Masyado pa siyang bata para maranasan ito.

"Alice! Ayos lang kayo? Nasaktan kayo?!"hindi ko napansin nakarating na pala si Mama kasama si Justin.

Nakatulala pa rin ako at hindi siya sinagot. At hindi ko pa na pansin na umiiyak na pala kanina pa.

"Mirda, thank you sa pag-aalaga sa kanila, iuuwi ko muna sila."wala akong nagawa kundi napatinod nalang sa kanila. Parang nawala ang utak ko sa sandaling 'yon.

Sa bahay kami namalagi. Alagang alaga ako dito marami din kaming bantay sa buong lugar at bahay namin.

Ni hindi ako nakatulog kakaisip at kakaiyak sa nangyari kahapon. sariwa pa rin sa aking isipan. Dinadalaw ako sa panaginip kahit pumikit lang ako.

Nakaidlip nga ako pero nagising rin ako dahil sa aking masamang panaginip. Umiiyak daw si Henry habang humihingi ng tulong sa akin tapos akmang lalapit ako sa kanya ay biglang nawala siya sa aking paningin na parang bula. Wala akong nagawa kundi umiiyak kaya nagising si Jhalil at nakiiyak sa akin. May masamang panaginip din daw siya katulad ko.

Kaya ayon puyat kaming dalawa kinabukasan dahil takot matulog at dalawin ng masamang panaginip. Hindi daw magbubukas si Mama ng karenderya dahil mas importante daw kami at para makapahinga kami ng maayos.

Wala kaming ganang kumain pero pinilit namin kasi papagalitan kami ni Mama. Matamlay si Jhalil kaya hinele ko siya para makatulog. Mga ilang minuto nakatulog nga siya pero ayaw umalis ako sa tabi ninya.

Siguro dahil sa sobrang pagod kahapon at dala na rin at hindi ako nakatulog kagabi ay nakatulog rin ako at hindi binangungot. Salamat sa diyos.

Nagising ako ng mga kalabog sa baba na parang nagdadabog papaakyat dito sa second floor ng bahay namin. Naging alerto naman ako baka si Ariel 'yan at binalikan talaga kami para saktan.

Nararamdaman ko ang footstep papunta dito kaya parang nag slowmo ang pagbukas ng doorknob, ready na akong ibato ang vase kaya walang paalinlagan kong binato ito pero nasalag ninya dahil sinarado ninya agad.