Lies of yesterday,Promise of tomorrow

Chapter 10

Fallen

ANDY'S POV

Dahil malapit na ang school fair namin.Kami ng mga ka grupo ko ng math club ay na antasan sumali sa bazaar.Isang fruitshake ang naisipan nilang itayo sa aming school bazaar.Ako ang mamimigay ng pliers.Pwedeng pumasok ang mga outsiders sa aming school sa panahon nayon.Dahil nabanggit ko eto sa mga magulang ko,muntik na ako malula sa offer ng dad ko,magbibigay nalang daw ako ng franchise sa isa sa mga business namen under foodchains.I mean my dad is crazy for saying that,its just for three days dry run operation, what a silly old man.He even offered us a service crews for that!.Hes being fancy for no good reason.And as much as possible i wanna stay lowkey in this school.

Hindi ito tulad ng elite school ko sa manila na maski na etiquette ay may gradings.

Because my family had been doing business for the long run, natural lang din na na adapt ko ang hilig doon.Mula pagkabata,isinasama ako nina mama noon sa kanyang mga business trip,dahil rin sa sakitin ako hindi sila mapanatag ng di ako kasama.Dahil doon maaga akong namulat na isang araw gagawin at ipagpapatuloy ko ang anumang nasimulan ng mga ninuno namen.At iyon rin ang lumabas na result sa aking assessment test,isang essential exam sa mga junior upang matukoy ang career na pwede nilang kuning course sa college.

It's a peaceful and quiet day, perfect timing to be seated here again in  the same bench in front of our soccer field.Lunch time na naman at talagang ginutom ako kanina sa recitation namen.

Hindi paman ako tuluyang nakalapit ay  naagaw ng pansin ko ang isang tangkay ng rosas na nakalagay sa bench na lagi kong inuopuan.Nadismaya pa ako na baka may nauna na this time sa akin na tumambay doon.But seing my name on the card situated on its side made me frowned.

To:Andy

"Roses are red, violets are blue."
"Something's not dead,its my love for you"

Ps:I MISS YOU.

Agad akong luminga linga sa paligid,hoping I'd find the person who's left this card.I could even hear my own heartbeat.And i hate to admit that im hoping it was someone i know.Someone who's claiming to be my suitor.That particular someone who irrates me with his corny lines.

Agad kong namataan ang isang lalaking naglalakad at malapit ng makalabas ng gate.He was wearing a white shirt and khaki pants Nakapamulsa eto at unti onting nawawala ang imahe nya matapos dumaan sa pababang parte ng may parking.Napaka impossible para saakin na maabutan ko eto sapagkat kaylangan ko pa munang ikutin ang soccer field dahil sa gawang alambreng harang na pumapalibot reto.

Im certain who that is,at ewan ko bakit laking panghihinayang ko ang hindi namen pagkikita.And this thing inside my chest won't stop from beating loudly.

Tinignan kopa ang oras at nanlumo ako ng makitang 5mins nalang ay mag bebell na at hindi paren ako nakakakain.Hindi ko pwedeng libanin ang next subject ko dahil may roon kaming oral test.

Malungkot kong kinain ang take out ko habang hawak hawak ang rosas.Gusto kong amoyin ngunit alam kong sensitibo ako reto.Nilagay ko eto sa isang ziplock at isa pang beses kong nilingon ang bandang gate.Laking gulat ko ng nandoon paren ang lalaki ngunit agad na tumalikod  na para bang ayaw kong ma mukhaan.Hahabulin ko sana ngunit tuluyan ng nag bell.

The next week,card releasing.My mom were teary eyed when she saw my face posted in some bulletin board  at the center of our school quadrangle.

"Honey you never fail to make us proud," isang mahigpit na yakap ang binungad nya sakin.Halos pugpogin rin ako ni mamita ng halik sa mukha.

Dumaan ang mga taga kabilang section na nag abot ng kanilang pagbati.

"Oyy,nangangamoy valedictorian" tukso saakin nina richard,kaklase kong pasaway ngunit maaasahang team leader sa group works.