Cümlelerine normal başlıyan bir insan olamadım hiç bir zaman, bu bir intihar defteri zaten öldükten sonra kim imla hatalarını düşünebilir ki. Boşlukta yaşıyan insan, ben boş dumanlı kadıköy sokakları artık tesir göstermedigi için bir sürü aldıgım agrı kesicilerim. Sadece halisinasyonlarda gördügüm bir kız, küçük elleri güzel mavi gözleri kızıl saçları… Neyse 18 yaşında hayatına son vermiş birisinin sözleri bu olmamalı ve sanırım burda herşeyin nasıl başladıgını anlatmalıyım. Ama şimdilik “o” nu es geçiyorum. Ben beyazocb ve bu hikaye gerçek olmıycak kadar acı degil. Neyse kahveniz ve sigaranız hazırsa başlıyorum. Dur bir tanede ben yakıyım. Sevdigim şeyler bol bol duman tüketip galata kulesinin altında ki bankta şarap içmek o kadar büyük hedefler bir çıta, bunlar bana göre şeyler degil, bana göre "insanlar yanlışlıkla dogar istekle büyür isteksizce ölürler" çünkü bir şey yapamadıklarını bilirler. Yada sadece zannederler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İntihar defteri.
Short StorySen hiç intihar etmeyi bırakıp, ölümü düşündün mü ? Karanlıga dokundun mu yüreginden. Sebepsiz bir sigara yaktın mı hissizligi anlatan. Huzur içinde tüm kuşkularını ve kaybettiklerini bir kenara atıp özgür ve huzur içinde ölmeyi bekledin mi ? Tabik...
