Arkadaşlar bir konuda hem fikir olalım.
Ben cem adrian degilim o yalnızlıgı ben içsel savaşlarımı anlatıyorum.
Yalnızlıga gelicek olursak hani sigara yakarsınız ya sabahın 3 sularında bir kedi sesi bile gelmez balkona çıkarsınız komşularınızın camlarına bakarsınız herkes mi uyumuş diye, herkes uyumuştur o sigarayı her içinize çektiginizde aklınızdan geçenler,
işte "o"dur yalnızlık.
Beklersiniz, saatlerce anlamsızca
ne olucagını bilmeden belki biraz
huzur bulurum diye. Yıllardır en büyük yalanlara inanan bizler huzur adında bir duygununda olduguna inanmışız.
İnsan ne zaman huzura kavuşur ?
Öldügünde mi ?
Yoksa içindekileri öldürdügünde mi ?
Artık inanmamaya yemin ettiginde mi ?
Belkide düşünmeyi bıraktıgımızda...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İntihar defteri.
Short StorySen hiç intihar etmeyi bırakıp, ölümü düşündün mü ? Karanlıga dokundun mu yüreginden. Sebepsiz bir sigara yaktın mı hissizligi anlatan. Huzur içinde tüm kuşkularını ve kaybettiklerini bir kenara atıp özgür ve huzur içinde ölmeyi bekledin mi ? Tabik...
