the heiress of the founders

κεφάλαιο 17

Βγήκα έξω από την τάξη κατακόκκινη από τα νεύρα μου...

Πήγα στο δάσος για να ξεσπάσω.

Έκλεισα τα μάτια μου και σκέφτηκα ότι θέλω να γίνουν κόκκινα.

Μόλις τα άνοιξα άρχισα να ρίχνω ξόρκια στα δέντρα....

Είχα πάρα πολύ θυμό δεν ξέρω από που βγήκε τόσο θυμός.

Ξαφνικά νιώθω ότι κάτι δεν πάει καλά.

Έκλεισα τα μάτια μου και ένιωσα ότι άλλαξαν χρώμα...

Άρχισα να ουρλιάζω....

Και να βλέπω τα δέντρα να ξεριζωνονται από τις ρίζες τους.

Και να πετάνε πάνω...

Μετά σταμάτησα και έπεσαν κάτω.

Αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι μετά όλα μαύρα....

__--__--__--__--__--__--__--__--__--__--__--__

Ανοίγω σιγά σιγά τα μάτια μου και βλέπω θολά.

Τα τρίβω λίγο και η όραση μου επανήλθε κανονικά.

Επεξεργάζομαι λίγο το μέρος και καταλαβαίνω ότι βρησκωμε στο ιατρείο του σχολείου.

Κοίταξα γύρω μου και είδα να είναι ο Έρικ η Σαμάνθα ο Σέντρικ τα δίδυμακια μου και ο μπλεϊζ...

Ε- ξύπνησε.

Όλοι ήρθαν από πάνω μου για να δουν πως είμαι.

Ααα να και ο μαλφοϋ...

Σ- πως είσαι κοριτσάκι μου?

Λ- καλά νομίζω αλλά τι έχει συμβεί γιατί είμαι εδώ?

?- γιατί ξεκλειδωσατε και την τελευταία δύναμη σας Δεσποινίς.

Γύρισα να δω ποιος είναι.

Λ- καθηγητά νταμπλουντορ...

Ντα- μήπως θα μπορούσατε να μας αφήσετε λίγο μόνους με την Δεσποινίς?

Όλοι κούνησαν το κεφάλι τους θετικά με αποχερετησαν και έφυγαν.

Ντα- καταρχάς πως νιώθεις?

Λ- καλά είμαι νομίζω.... πονάει λίγο το κεφάλι μου.

Ντα- ναι λοιπόν έχω να σου πω ένα συγχαρητήρια για την δύναμη που έχεις.

Εγώ κατάλαβα την δύναμη τώρα ματιών μου και τα έδειξα.

Ντα- όχι όχι δεν λέω την δύναμη των ματιών σου Λίντια....λέω την δύναμη που έχεις εδώ...

Είπα και μου έδειξε την καρδιά μου.

Ντα- το να πας κόντρα σε μια καθηγήτρια και πόσο μάλλον κοντινή του υπουργού για να υπερασπιστείς τους φίλους σου θέλει πολύ θάρρος...
Για αυτό δεν θα τιμωρηθεις σήμερα αλλά καλύτερα να μην της πηγαίνεις κόντρα γιατί δεν θα την γλυτώσεις άλλη φορά.

Λ- κύριε με όλο τον σεβασμό αλλά δεν με νοιάζει τι θα κάνει αυτή εγώ θα υπερασπιστώ τα δίκιο με όποιο Κόστος.

Ντα- το ξέρω είσαι ίδια η μητέρα σου σε αυτό και εκείνη δεν άφηνε τίποτα να πέσει κάτω...

Του χαμόγελασα.

Ντα- αλλά για την μητέρα σου θα μιλήσουμε άλλη φορά που θα είναι εδώ και ο αδερφός σου... τώρα θα μιλήσουμε για τον λόγο που βρίσκεσαι εδώ....ξεκλειδωσες την δύναμη που κληρονόμησες από την ravena ravenclaw με την φωνή σου μόνο που αυτή είναι η πιο δύσκολη θέλει πολύ δύναμη κάτι που είσαι μικρή ακόμα για να παρέχεις για αυτό καλύτερα να εξασκήσεις τίς άλλες δυνάμεις σου και αυτήν να την αφήσεις στην άκρη μέχρι να είσαι έτοιμη.....

Λ- ένταξη...

Ντα- Λίντια σε λίγα χρόνια ο πόλεμος θα ξεκινήσει ευτυχώς έχουμε το χρόνο με τον μέρος μας ακόμα....για αυτό καλύτερα να μην εξάντλησε...θα αντιμετωπίσεις πολλά εμπόδια και όχι μόνο σε δύναμη αλλά και στο θέμα της αγάπης μην τον αφήσεις ποτέ μόνο του θα καταστραφεί όσο και αν διαφωνείς στήριξε τον δεν ήταν δικιά του επιλογή αυτά τα λόγια να θυμάσαι.

Παραξενεύτηκα πολύ με αυτό που είπε....

Ντα- λοιπόν ξεκούρασου για να έρθεις για μεσημεριανό μετά.

Λ- ναι κύριε.

Είπα και έφυγε.

Εγώ ξάπλωσα και με πήρε ο ύπνος καθώς σκέφτομουν αυτά που μου είπε για τον πόλεμο και την αγάπη....

Λοιπόν αυτό ήταν το τελευταίο κεφάλαιο για σήμερα....

Ελπίζω να σας άρεσε...

Δεν είχε πολύ Draco×lidia.... είχε να κάνει πιο πολύ με τις δυνάμεις τής....