Geleceğin Sırrı...

2 - Havalandırma Delikleri

Mael'in gözünden 

Bir kapı görmüştüm. Ama birkaç nöbetçi asker bulunuyordu. Oraya tek başıma gidemezdim. Aptallık olur. Ölüme çanak açarız yani.

O Sırada bana doğru koşan Ayaz'ı gördüm.

 Mael: Dostum? Nasıl? Sen ölmedin mi? 

Ayaz: Nerede bende o şans? 

Mael: Ne şansı be adam? Hem buradan nasıl çıkacağız? Kapıda üç asker var. 

Ayaz: Üç asker mi? Bilemiyorum. Acaba onlara görünmeden çıkmanın bir yolu var mı ki? 

Mael: Bence askerlere direkt saldıralım.

 Ayaz: Onlarda silah vardır. Ölebiliriz. Olmaz

 Mael: Senin fikrin var mı? 

Ayaz: Arkana bak, bir havalandırma deliği var. İçine girip buradan çıkamaz mıyız?

 Mael (arkasına bakarak): Tuvalet deliği olmasın o? 

Ayaz: Gidip bakalım mı? 

Mael: Denemekten zarar gelmez.

Ayaz'la birlikte o deliğin yanına gittik. Delik bizden yüksek bir noktadaydı. Belki de Ayaz haklıydı. Havalandırma deliğiydi bu delik.

Mael: En azından tuvalet kokusundan kurtulduk.

 Ayaz: Evet, Artık bok kokusu çekmek zorunda değiliz. 

Mael: Aynen öyle. Peki havalandırma deliğinden nasıl çıkacağız? 

Ayaz: Bilemiyorum, burada öleceğiz! 

Mael: Ben bir yol buldum. Bence havalandırma deliğini kıralım.

 Ayaz: Hadi yapalım

Havalandırma deliğini kırmayı denedik. En başta ben denedim ama başaramadım tabiki de. Ayaz ise tek bir hamlede havalandırma deliğini  kırmıştı.

Mael: Na nasıl?

 Ayaz: Türk Kanı var bende, Ne sandın... 

Mael: Türk tarihini iyi bilirim. Hatta Türk tarihi ile ilgili kitap yazıyordum buraya düşmeden önce.

 Ayaz: Sevindim dostum. 

Mael: Bazı ülkeler size düşman ama onlar bir gün anlayacak sizleri.

 Ayaz: Aynen öyle Olacak 

Havalandırma deliğine girdik Ayaz ile birlikte. O önden ben arkadan usulca yolu takip ediyorduk. 

Yaklaşık bir saattir havalandırma deliğindeyiz. 

Mael: Adamlar ne delik yapmış be! Git git bitmiyor

Ayaz: Havasızlıktan ölmeyiz değil mi?

 Mael: Temiz hava kokusu alıyorum. 

Ayaz: O Zaman İyi 

Temiz hava kokusu artmıştı. Bu koku bana Fransa'daki çiftliğimi hatırlatıyordu. Ne güzeldi o günler... Özlüyorsun o günleri...

 Nihayet deliğin sonuna gelmiştik. Deliğin çıktığı yer, bir odadan ibaretti. Bu odada kimse yoktu neyse ki. 

Mael: Oh sonunda bitti! 

Ayaz: Kimse yok, Neden acaba?

 Mael: Duvarda saat var. Saat 12.30. Herhalde öğle molasına çıkmış askerler.