Μετά απο τα όνειρα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17

Είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι του νοσοκομείου και νιώθω εξαντλημενη .

Πονάω αρκετά αλλά έχω το μυαλό μου στο μωρο και δεν με απασχολεί .

Ακούω την πόρτα και βλέπω τον Βίκτωρ να μπαίνει μέσα .

-"Πονας ;" Ρωτάει ενώ με κοιτάζει γλυκά .

-"Ειμαι εντάξει ." Αποφασίζω να του απαντήσω .

Κάθεται δίπλα μου και μου πιάνει το χέρι .

-"Φοβήθηκα τόσο πολύ οτι θα σε χάσω . Μόνο στη σκέψη ότι δεν θα σε έχω δίπλα μου , διαλύομαι . Μπορεί να ακούγομαι αδύναμος , φλώρος και ότι θες αλλά αν σε χάσω δεν θα το αντέξω ." Μου ψιθυρίζει και μου σφίγγει το χέρι .

-"Δεν ακούγεσαι αδύναμος , ακούγεσαι γλυκός και όταν γίνεσαι έτσι θέλω απλά να σε χώσω στην αγκαλιά μου και να σε σκάσω . Επισης δεν υπήρχε περίπτωση να σε αφήσω μόνο σου , να σε τριγυρίζει η κάθε τζουλιτσα , άσε που δεν άφηνα τον γιο μου μόνο του ." Του λεω και ρίχνει ένα γελακι .

Κοιτάζει προσεκτικά το πρόσωπο μου και δαγκώνει τα χείλη του .

-"Εισαι πανέμορφη ."

-"Βικτωρ τα πόδια μου είναι γεμάτα γδασιρματα , μελανιές , η κοιλιά έχει αποκτήσει ένα σημάδι το οποίο θα μείνει εκεί για παντα και θα φαίνεται , επίσης ενα πρόσωπο με ένα τεράστιο σημάδι το οποίο θα φύγει αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι θεωρείτε πανέμορφο ." Του λεω καθώς του χαμογελάω .

-"Τα σημάδια στα πόδια σου θα εξαφανιστούν με το καιρό , το σημάδι στη κοιλιά σου είναι υπέροχο και αυτό γιατί θυμίζει τον ερχομό του γιου μας στον κόσμο , το πρόσωπο σου είναι υπέροχο , τα μάτια σου λάμπουν και το χαμόγελο σου είναι αυτό που ερωτεύτηκα ." Μου λέει αφού πρώτα ξεφυσαει .

Είναι υπέροχος!

-"Βικτωρ ;" Φωναζω το όνομα του και με κοιτάζει .

"Θα τα καταφέρει το μωρό μας έτσι ;" Ρωτάω και με φιλάει στο μέτωπο .

-"Ναι μωρό μου , θα τα καταφέρει ."

P.O.V ΚΡΙΣ

Βγαίνω από το μπάνιο και το βλέμμα μου πέφτει πάνω στην Αυγή που είναι ξαπλωμένη στο κρεβάτι και χαζεύει βλέποντας τηλεόραση .

Ξαπλώνω δίπλα της και κοιταζω μαζί της τηλεόραση .

-"Τι έχεις μωρό μου ;" Ρωτάει γλυκά η Ναστα και της χαμογελάω .

-"Απλα είμαι κουρασμένος ." Της απαντάω και με κοιτάζει ειρωνικά .

-"Ο έλα τώρα Κρις , μπορώ να καταλάβω ότι κάτι σε απασχολεί ."

-"Απλα όλη αυτή την περιπέτειά της Ναστας μου θύμισε την αποβολή που είχαμε και το διάστημα μετά ." Της λέω την αλήθεια και με πλησιάζει .

-"Μωρο αυτό τελείωσε , δεν είναι ανάγκη να το σκέφτεσαι ."

-"Απλα εύχομαι να μην είχα πάρει τίποτα εκείνο το βράδυ ή να είχα πέσει σε κάνα γκρεμό , σε καμία κολώνα και να μην είχα γυρίσει σπίτι . Εύχομαι να μην σε είχα αγγίξει εκείνο το βράδυ , να" Με διακόπτει βάζοντας με στην αγκαλιά της .

-"Δεν θέλω να ξαναπείς κάτι τέτοιο , ευτυχώς δεν έπαθες κάτι εκείνο το βράδυ ."

-"Σε χτύπησα Αυγη , σε χτύπησα . Όταν επέστρεψες Ελλάδα , πόνταρα στην αγαπη σου για να με συγχωρέσεις αλλά το ότι με αγαπούσες ακόμα δεν σήμαινε πως θα με συγχωρουσες ."

-"Γυρισα όμως πίσω σε σένα και αυτό γιατί κοντά σου ειμαι ευτυχισμένη . Σταμάτα να έχεις ενοχές , είμαι εδώ , είμαστε καλά , περιμένουμε το μωρό μας και σε αγαπάω ."

_________________________________________

Γειά σας!

Τι κάνετε ;

Καλό μήνα!

Και ναι ανέβασα .

Το κεφάλαιο ήταν μικρό και ίσως λίγο βαρετό , αλλά το επόμενο θα είναι αρκετά διασκεδαστικο το υπόσχομαι .

Τα λέμε στο επόμενο .

❣❣❣