Μετά απο τα όνειρα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 21

Κοιταζω συγκινημένη το μωρό μου το οποίο κοιμάται , πραγματικά μπορώ να τον χαζεύω για ώρες .

Τσεκάρω προσεκτικά αν αναπνέει και αφου βεβαιωθώ πως είναι καλά βγαίνω έξω από το δωμάτιο .

Τρέμω μόνο και στην ιδέα του αιφνιδιου θανάτου .

Μόλις κλείνω προσεκτικά την πόρτα ώστε να μην ξυπνήσω τον μικρό γυρίζω και αντικρίζω τον Κρις .

-"Που πας ;" Με ρωτάει χαμηλόφωνα καθώς με αγκαλιάζει .

-"Να συμμαζεψω , έχουμε και ένα σπίτι ξέρεις ." Του απαντάω ενώ μυρίζω το άρωμα του .

-"Πήγαινε να κοιμηθείς , χρειάζεσαι ξεκούραση . Θα τα κάνουμε όλα εγώ και η μάνα μου ." Μου λέει και μου κάνει νόημα να μπω στο δωμάτιο .

-"Σχετικά με αυτό , Κρις σε παρακαλώ κάνε μια συζήτηση στη μαμά σου να φύγει από το σπίτι ." Η Αθήνα απο την μερα που γύρισα από το νοσοκομείο , δηλαδή εδώ και 10 μέρες έχει μετακομίσει στο σπίτι μας .

-"Νόμιζα πως συμπαθείς την μαμά μου , τι συνέβη ;"

-"Συνεχίζω να την συμπαθώ Κρις , την μαμά σου την λατρεύω απλά αισθάνομαι άσχημα που έχει αφήσει το σπίτι και τον πατέρα σου για μένα ." Πραγματικά νιώθω άσχημα , δεν είναι υποχρεωμένη να κάνει κάτι τέτοιο .

-"Τι μόνο του ρε μωρό μου ; Κάθε μέρα εδώ είναι και αν νιώθεις άσχημα πρέπει να της μιλήσεις εσύ ."

-"Καλα πάω!" Ξυφυσαω και απομακρυνομαι από κοντά του .

-"Ααα και μετά αν μπορείς έλα στον ξενώνα δίπλα , θέλω να σου μιλήσω λίγο ." Μου λέει και γνεφω μου χαρίζει ένα τρυφερό φιλί .

Πλέον συχνά όταν θέλει να μου μιλήσει πάμε στον ξενώνα ή στο σαλόνι , αφού στο δωμάτιο μας βρίσκεται ο μικρός και δεν θέλουμε να τον ενοχλούμε καθόλου .

Κατεβαίνω κάτω και βρίσκω την Αθήνα στην κουζίνα να τοποθετεί τα πλυμένα πλέον πιάτα στην θέση τους .

-"Γιατί δεν κοιμάσαι ;" Με ρωτάει με μαμαδιστικο ύφος .

-"Ηθελα να σου μιλήσω ." Της απαντώ και κάθομαι σε μια καρέκλα στο τραπέζι της κουζίνας .

-"Τι συνέβη ;"

-"Εμ κοίτα Αθήνα , ηθελα να σου πω πως δεν είναι ανάγκη να μένεις μαζί μας . Σε παρακαλώ γυρνα σπίτι σου ." Πραγματικά μου είναι τόσο άβολο όλο αυτο , δεν θέλω να πιστέψει πως δεν την θέλω κοντά μου .

-"Κατάλαβα , μην ανησυχείς θα φύγω σύντομα ." Μου απαντά και μπορώ να καταλάβω πως είναι στεναχωρημένη .

-"Αθήνα αλήθεια ή παρουσία σου εδώ είναι τόσο σημαντική για μένα όμως δεν θέλω αλλάζεις την καθημερινότητα σου ." Της εξηγώ και της πιάνω το χέρι .

-"Νιώθεις πως με επιβαρύνεις ;" Ρωτάει και γνεφω .

"Ακου Αυγή , σ' αγαπάω και δεν είναι επειδή είναι η γυναίκα του γιου μου , σ' αγαπάω γιατί κατάφερες να με κερδίσεις . Σε βλέπω σαν κόρη μου και όπως θα φροντίσω την Αμελια όταν γίνει μητέρα έτσι θέλω να φροντίσω και σένα , μην αισθάνεσαι άσχημα λοιπόν θέλω να είμαι εδώ ." Μου εξηγεί και την αγκαλιάζω δακρυσμένη .

Είναι ωραίο να σου λενε πως σε αγαπάνε .

"Πήγαινε να κοιμηθείς τώρα όσο κοιμάται ο μικρός ." Μου λέει και γνεφω με ένα γελακι .

Ευτυχώς που ο γιος μου είναι πολύ ήσυχος το καμάρι μου , μέσα στην μερα ξυπνα ανά 2 με 3 ώρες και το βράδυ κοιμάται συνεχόμενο εξαωρο .

Ανεβαίνω πάνω και πηγαίνω στον ξενώνα , ανοίγω την πόρτα και τον βρίσκω ξαπλωμένο στο κρεβάτι . Μου κάνει νόημά και πάω να ξαπλώσω στην αγκαλιά του .

-"Πως είσαι ;" Με ρωτάει καθώς χαϊδεύει την πλάτη μου .

-"Καλά αισθάνομαι λίγο κουρασμένη αλλά είμαι τόσο ευτυχισμένη . Εσυ ποτε θα πας για προπόνηση ;" Τον ρωτάω .

-"Πηρα άδεια για τους επόμενους 2,5 μήνες . Θέλω να χορτασω εσένα και τον γιο μας ." Μολις ακούω χαμογελάω .

-"Μαλιστα , με κάνεις ευτυχισμένη!" Δηλώνω και χαμογελάει .

-"Χαιρομαι που πετυχαίνω τον στόχο μου μπισκοτάκι . Πως πήγε με την μάνα μου ;"

-"Καλά , είναι κάτω και ετοιμάζεται να μαγειρέψει . Τι ήθελες να μου πεις ;" Ρωτάω και τον κοιτάω στα μάτια .

-"Κοιτα ξέρω πως είναι νωρίς αλλά τι θα έλεγες να δώσουμε στον γιο μας το όνομα του παππού μου ;" Προτείνει και τον αγκαλιάζω .

-"Φυσικά και ναι μωρό μου , ξέρω πόσο μεγάλη αδυναμία είχες και έχεις στο παππού . Μπορεί να μην μιλάς συχνά για αυτόν αλλά τον λατρεύεις και συ και η Αμελια ."

-"Δεν ξέρεις πόσο ευτυχισμένο με κάνεις! Έλα να κοιμηθούμε τώρα μαζί μέχρι να ξυπνήσει ο μικρός ." Με σκεπάζει προσεκτικά και κουρνιαζω στην αγκαλιά του .

_________________________________________

Και ναι επέστρεψα!

Επιτέλους ανέβασα κεφάλαιο , έπρεπε κάποια στιγμή!

Υποσχέθηκα στον ευατο μου πως δεν θα δώσω ξανά υπόσχεση αφού δεν μπορώ να τις κρατήσω .

Θλιβερό το ξέρω :(

Ελπίζω να σας άρεσε το νέο κεφάλαιο .

Ήταν κάπως βαρετό αλλά απαραίτητο για να γίνει η μετάβαση στο επόμενο .

Τα λέμε στο επόμενο

❣❣❣