Daughter of Black

Bölüm 42: Can acısı

Grimmauld Meydanı 12 numaradaki evimize gelmistik ve sabahtan beri bana sorulan soruları cevaplıyirdum

Delilah: Milyonuncu söyleyişim. İyiyim ve bana birşey yapmadı

Draco: O-o kan ne Delilah ?

Cevap vermedim.

Draco: Çıkar tişortünü bakıcam

Delilah: Saçmalama

Draco babama baktı. Babam onu onaylar gibi kafasını salladı

Draco: Utanıcak birşey yok bakmamız lazım

Delilah: Birşeyim yok

Draco: Tom mu yaptı ?

Delilah: Hayır

Draco: Bırak bakiyim lütfen

Kafamı hayır anlamında salladım. Babam bizimkileri de alıp odadan çıktı

Draco: Bak gittiler güzelim hadi artık

Delilah: Senden yardım falan istemiyorum rahat bırak beni

Draco bana doğru geldi ve uçlarını tutuğu tişortümü bir çırpıda cekti. Karşısında sütyen ve kilotla kalınca utanmıştım

Draco: utanma benden Delilah. Görmediğim sey değil

Yaklaştı ve omzuma baktı. Derin bir bıçak yarası vardı. Bunu görünce ağzından sesli bir küfür kaçırdı. Gözleri yavaştan buğulanmıştı

Draco: Tom sana bı-bıçak mı-

Delilah: Hayır ben yaptım

Şaşkın ve kızgın gözlerini bana dikti

Draco: Delirdin mi ?!

Delilah: Bilerek olmadı kaçmaya calışırken yanlışlıkla-

Draco gelip bana sarıldı. Sıkı sıkı sarılıyordu.

Draco: Özür dilerim çok özür dilerim

Birşey demedim. Geri çekildi ve kapıya çıkıp hermioneden gerekli malzemeleri istedi

Hermione getirdikten sonra geri çıktı. Draco yanıma geldi ve üzerime eğildi.

Draco: Şimdi bunu sürünce biraz acıycak güzelim

Birşey demedim. Draco pamuğa batırdı ve yarama bastırdı. Biraz acımıştı ama tepki vermeden durdum. Daha sonra pamukla orayı silip pansuman yaptı. Omzuma çok yakındı ve birden kafasını kaldırınca dibdibe girdik.

Gözleri dudaklarıma inince kafamı geri cevirdim ve kenara attığı tişörtü üstüme geçirdim

Draco: Delilah birşey söyle lütfen

Yine birşey demedim ve yerimden kalktım. Kapıya yöneldim, elimden tutu ve beni kendine cekti

Draco: Kız bağır çağır nasıl öpersin de vur kır ama sesiz kalma. Canımı acıtıyor lütfen

Delilah: Ben artık sana bunları söylemekten yoruldum

Draco: Biliyorum çok aptalım ama gerçekten köpek gibi pismanım lütfen affet beni

Delilah: Çekil

Oldukca sakin çıkan sesimle onu kenara ittim ve aşağıya bizimkilerin yanına gittim

Harry: Delilah iyi misin güzelim

Delilah: evet

Babam yanıma geldi ve beni kendine çekti. En şaşırdığım şey Lucius Malfoyun orda olmasıydı