Daughter of Black

Bölüm 58: Kırık Kalp

Uyandığımda her sabah olduğu gibi yine enerjisizdim. Londraya döneli iki hafta olmuştu. Bu iki haftadır Draco yüzüme bile bakmamış beni gördüğü yerden kalkıp gitmişti. Üstelik o gerizekalı sevgilisiyle sürekli dibdibe geziyorlardı

Sinirden kudursam da yapabilecek birseyim yoktu. Draco değil beni dinlemek yüzüme bile bakmıyordu

Hermione: Meğen kökü müydü yoksa akça agacı kökü mü ?

Harry: Delilah burda mısın ?

Delilah: Efendim birşey mi dediniz

Hermione: En son ders çalışıyorduk nereye daldın yine

Delilah: Boşver

1 saattir kütüphanede ders çalışıyorduk

Hermione: Del seninle biraz konuşalım mı ? Kız kıza

Harry: Ben kalkıyım siz rahatca konuşun

Harry gidince Hermione bana baktı

Hermione: 2 haftadır hiç iyi değilsin. Anlat hadi rahatlarsın

Delilah: Sanki bilmiyorsun Herm

Hermione: Sen ne ara böyle oldun ya

Delilah: Nasıl ?

Hermione: Bu kadar cabuk mu pes ettin cidden

Delilah: Ne yapiyim Hermione gurusuz gibi gidip yine konusayım mı ?

Hermione: Gerekirse evet kızım, sevdiğin cocuğu başkasına mı bırakıcaksın

Delilah: O kadar gurursuz değilim

Hermione: Aşkda gurur yoktur canım

Delilah: Ne yapıcam ki

Hermione: Gidip konuşucaksın

Delilah: Yine aynı şeyleri yaparsa

Hermione: Yaparsa yapsın

Delilah: Ne kadar kırıldığım hakkında bir fikrin var mı ?

Hermione: Bir de onun açısından bakar mısın lütfen? Onun gözünde tam da birbirinize destek olmanız gereken savaş anında düşmanıyla beraber New yorka kaçmış bir kız var. Sen onun yerinde olsan ne yapardın

Delilah: Haklısın hem idella kim oluyo be, Ne söylerse söylesin asla alınmıyacağım ve ona herseyi anlatıcam

Hermione: Aferin

Delilah: Burda boş boş oturup daha fazla kendime işkence etmiyicem

Ayağa kalktım ve çantamı koluma taktım

Delilah: Hem ben birşey bitmedi demeden bitmez

Hermione: İşte benim tanıdığım Delilah buydu

Gülümsedim ve hızla kütüphaneden çıktım. Okulda biraz gezindikten sonra Dracoyu arka bahçede bir çocukla konusurken buldum. Hemen yanına gittim ve çocuğa döndüm

Delilah: Kaybol

Bana dönüp tuhaf tuhaf baktı ve birşey demeden uzaklaştı. Dracoya döndüm bana ifadesizce bakıyordu. Eskiden gözlerinden geçen duyguları okuyabilirdim ama suan bana hissizmiş gibi bakıyordu

Delilah: Konuşucaz hemen şimdi

Draco bana acırmış gibi bir bakış attiktan sonra birşey demeden yanımdan çekildi

Delilah: Sana konuşucaz dedim

Draco: Git başımdan

Delilah: Beni dinleyene kadar hiçbiryere gitmiycem