Daughter of Black

Bölüm 29: Gerçekler

Gözlerimi açtığımda yine revirde olduğumu farketmiştim. Kafamı sağıma çevirince yatağın yanındaki sandalyede uyuyan Dracoyu gördüm.

Saatime baktığımda gece üç olduğunu gördüm, kaç saattir uyuyordum ki? Aklıma sırlar odasında yaşananlar gelince birden içim ürpermişti.

Helen...O-o benim yüzünden ölmüştü. Gözüm dolunca ağrıyan başımla beraber tuvalete gitmek için kalktım ama birden başım döndü. Yatağa geri oturdum ve geçmesini bekledim. Geçtikten sonra kalkıp tuvalete gittim.

İşimi halledip çıktım ve elimi yüzümü yıkadım. Aynadan teni solmuş ve bembeyaz kalmış yüzüme baktım. Hastalıklı gibi duruyordum. Sıkıca gözlerimi kapattım, Helenin yüzü gözümün önünden gitmiyordu.

Soğuk suyu açıp yüzüme çarptım. Aynaya tekrar baktığımda Tomun gülen suratını aynada görmemle telaşla ve korkuyla arkama döndüm. Kimse yoktu.

Derin derin nefes alıp verdim ve suyu kapatıp ordan çıkıp odaya geri ilerledim. Kapıya gelmiştim ki birden kapı açıldı. Draco korkmuş gözleriyle bana bakıyordu.

Beni görünce hemen kendine çekip sarıldı

Draco: Nerdeydin! Göremeyince çok korktum. Neden haber vermedin

O kadar sıkı sarılıyordu ki nefes alamıyordum bi andan da saçlarımı okşuyordu.

Delilah: Draco, sakin ol burdayım tuvalete kadar gitmiştim

Draco geri çekildiğinde yavaşça yatağıma ilerledim ve oturdum

Draco: Nasıl oldun? İyi misin

Delilah: Fiziksel olarak soruyosan, evet

Draco: Biliyorum güzelim çok korktun ama söz veriyorum bir daha asla korkmayacaksın

Gözlerimden aşağıya düşen yaşları kontrol edemiyordum.

Draco: Ağlama, canımı yakıyor

Yanıma gelip uzandı ve kafamı omzuna yaslattı

Delilah: Benim yüzümden oldu

Draco: Ne senin yüzünden oldu ?

Delilah: Helen... O benim yüzümden ö-öldü

Ağlamam şiddetlenince Draco daha sıkı sarıldı bana

Draco: Shhh, hiçbirşey senin yüzünden değil ağlama lütfen

Delilah: Ben onu oraya götürdüm Draco

Draco üzgünce gözlerime bakarken yüzünde öyle bir ifade vardı ki...

Delilah: Ama ben bilmiyordum, yemin ederim bilmiyordum Draco, eğer bilseydim-

Draco: Düşünme bunları! Senin hiçbir suçun yok! Sende orda ö-ölebilir-

Sesi titremişti cümlesini bitirmedi. Derin bir nefes aldı gözünün dolduğunu görebiliyordum.

Draco: O kızı ilk cıkardıklarında üstüne beyaz çarşaf örtmüşlerdi.. Sen sandım. Çok korktum Delilah

Kafamı kaldırıp ona baktım gözünden bir damla yaş düştü

Draco: Eğer sana birşey olsaydı kendimi asla ama asla affetmezdim

Birden kafamı kaldırıp ona baktım

Delilah: Neden ? Sen birsey yapmadın ki

Draco gözlerini kaçırdı ve duvara bakmaya başladı

Draco: Y-yani seni yalnız bıraktığım için

Delilah: Nerden bilebilirdin ki

Draco: Sende bilemezdin, Tomun ona zarar vereceğini bilemezdin o yüzden kendini suçlama artık