...YENİ BİR BAŞLANGIÇ...

2. BÖLÜM

...Emre'den...
Dünya'nın koşturmacasından bir nebze uzak durmak ve dinlenmek için rabbim geceyi yaratmıştır. Normal insanlar gece uyur. Sabah dinç bir şekilde kalkardı. Fakat annem ile babamdan sonra uyku bana haram olmuştu. Yengem ile amcama söylemesem de iyi değildim. Emrah dışında kimse ile arkadaş olmuyordum. Ta ki düne kadar.Dün öykü ve duygu ile tanışmış bir de onların müzik grubuna girerek yarışmaya katılmıştık. Öykü'yü okula gitmeden markette görmüştüm. Kendime itiraf edemesem de bu kızı bana çeken bir şey vardı. İlk gördüğüm anda güzelliğine vurulmuştum. Gülümsemesi insanı içine çekiyordu. İlk defa bir kızda böyle olmuştum. İlk defa aklımdan Bir kızı çıkaramıyordum. Bunun nedenini bilmesem de üzerine çok gitmeye gerek yoktu.

Ben yine uyuyamamış yatağımda düşüncelerimle savaşırken odamın kapısı açıldı. Yataktan doğruldum. Emrah içeri girdi.
" Kalk abiciğim, okula geç kalacağız ders var biliyorsun hadi"
Kafamı salladım.
" Ben aşağıda bekliyorum. Bugün arabanı alma beraber geçeriz okula" Cevap beklemeden aşağı indi. Her zaman ki Emrahtı işte üzüntüsü vardı ama belli etmezdi. Hala ayla için üzüldüğünü biliyordum. Konuyu açmıyordum. Üzerime beyaz basic t-shirt ve siyah dar paça pantolon giydim. Üzerime de siyah deri ceketimi aldım. Hava fazla soğuk olmasa da Ekim ayında olduğumuz için belli olmuyordu.

Ders kitabımı, telefonumu alıp aşağı indim. Yengemler her zamanki gibi erkenden çıkmışlardı. Evde sadece ben ile Emrah vardı. Emrah da salonda sevda ablanın yaptığı tostu yiyordu. Yanına oturdum.
Elime tostumu aldım. Yemeğe başladım.
Emrah" Grup mesajlarını gördün mü?"
" Ne mesajı?"
" Öykü dün grup kurdu ya, oradan günaydın yazmış kızlar insan bir yazar yani"
" Banane Emrah iyice sende şunlara yüz verme"
Elindeki tabağı masaya koydu. İştahım olmadığı için bir ısırık aldığım tostumu bende masaya bıraktım.

Emrah" Neden yüz vermeyecek mişim?"
" Neden diye soruyor musun yani"
" Evet soruyorum. İkiside çok güzel kız özellikle duygu ilk gördüğümde içime bir kıpırtı oturdu. Ayrıca öyküye baktığını da gördüm."
" Ne alaka ne bakacakmışım ona ben, Allah'ın zengin züppesi"
Emrah gözlerini kocaman açtı. Evet biraz abartmıştım. Ama yakalandığım için sıyrılmam lazımdı. Öykü'yü güzel bulmak bana göre değildi. Ben hiçbir kızla ilgilenen biri olmamıştım.
" Emre hayat böyle gitmez kardeşim, bak konuyu açmak istemiyorum ama kendini toparlaman lazım artık. Önünde koskoca bir gelecek var."
Direk ayağa kalktım. Bu konunun açılmasını istemiyordum.
" Okula gideceğiz dedin geç kalacağız dedin oturuyorsun kalk çıkalım"
Emrah da ayağa kalktı. Önden yürüdü. Bende arkasından onu takip ettim. Apartmandan çıktığımızda öyküyü görmem bir oldu. Yanında duygu da vardı.

Kalbim yine hızlanmaya başladı. Bu tepki yabancı geliyordu bana; duygu ile beraber ellerindeki poğaçaları yiyor aynı zamanda konuşuyorlardı. Saçları rüzgardan dans ediyordu. Allah'ım çok güzel görünüyor. Kafamı iki yana salladım. Emrah bana döndü.
" Gel geçelim kızların yanına daha derse yirmi dakika var"

Beraber kızların yanına geçtik.
" Selam kızlar"
Duygu gülümsedi.
" Selam."
Elindeki poğaçayı Emrah'a uzattı.
" Almaz mısın"
Emrah " kural diyorsun yani"
Duygu gülümsedi. Emrah da kırmayıp biraz poğaçadan aldı. Öykü de bana uzattı. Canım cidden istemiyordu.
" Teşekkürler bugün canım istemiyor"
" Sen bilirsin"

Duygu" biz bizim kardeşleri bekliyoruz; malum bir sürü araba ile okula gitmeyelim diye; siz geçin isterseniz"
Emrah " Bekleriz sorun değil"
Duygu" emre pek memnun değil sanki ondan diyorum"
Öykü " o neden memnun ki zaten Allah'ın öküzü"
Emrah gülmemek için kendini zorluyordu.
" Gül ya gül zorlama kendini"
Emrah " somurtursan böyle olur işte"

Bir şey demek istememiştim. kalp kırmak istemiyordum. Yanımıza iki kız iki erkek dört kişi geldi.
Duygu " nihayet Ömer ne yaptın evi mi bulamadın da geç kaldınız ablacığım"