The boy with the black Converse

1. New Friend

Mijn naam is Sarah Clifford en ik woon met mijn ouders en mijn 2 broers in Sydney, Australië.

Ik heb de allerleukste broers die ik me maar kan wensen, vooral mijn grote broer Michael. Ookal is hij een halfjaar ouder dan mij, het voelt altijd alsof hij een oude wijze man is die me altijd raad weet te geven. Als ik ergens mee zit of het gaat niet zo lekker op school, dan weet hij me op te vrolijken en me te vertellen wat ik moet doen.

Maar het moment dat die jongen kwam. Die ene jongen. voelde ik oppeens iets wat ik nog nooit eerder heb gevoelt.

Na de zomervakantie werd hij vrienden met Michael en kwam hij vaak bij ons thuis, maar ik heb me altijd afgevraagt waarom hij zo vaak kwam en waarom hij altijd naar me keek.

Hij had ook altijd zwarte converse schoenen aan. Ik wist zijn naam eerst niet dus ik noemde hem: The boy with the Black Converse.

Nu noem ik hem nog steeds zo! 

Natuurlijk zou je denken dat hij een normale jongen was, maar hij was bijzonder.

Elke keer als hij langs kwam verheugde ik me er weer op om hem te zien. Hij was zo aardig voor mij en Michael. Hij mocht zelfs in de band van Michael!

Maar toen ik het geheim van de jongen ontdekte was ik geschokt en wist ik niet wat ik moest doen.

Ik vertel je het verhaal van een meisje en een jongen die niet eens wisten dat ze elkaar überhaupt zouden ontmoeten en op de dag van vandaag samen zijn. 

Dit is het mooiste sprookje waar ik in heb gezeten. En daar zit ik nog steeds in.

Want ik ben tot over mijn oren verliefd.

Op die ene jongen.

Met de zwarte Converse.

'' Sarah?........Sarah.......Sarah ben je wakker?......Saar?......'' 

Ik begin wat te brommen. '' mmm...''  Langzaam doe ik mmijn ogen open en kijk ik mijn kamer in.

Michael staat voor me. Hij grijnst ongemakkelijk. Ik begin te glimlachen '' wattup?'' Ik draai me verder om naar mijn broer.

'' ik ben uitgeslpane maar ik wil hier nog even liggen'' hij slikt even '' ik ben nerveus voor morgen'' 

Lachend schuif ik helemaal naar de andere kant van het bed. Michael grijnst en ploft in mijn bed en gaat naast me liggen.

Hij kijkt tevreden naar het plafond. '' thanks''  ik lach en geef hem een por in zijn zij '' ik doe dit niet vrijwillig oke? als je gezelschap nodig had dan mocht je er niet in'' ik begin te giechelen '' oke?''

Michael knikt '' gesnopen!''   ik kijk nog even snel naar de wekker. half 11 s' ochtends. Daar kan ik mee leven.

Dan is het even stil. Ik hoor Michael af en toe even zuchten. 

'' ik heb zin in morgen'' begint Michael oppeens. '' ik heb het nummer van die nieuwe jongen al en ik heb een heel gesprek met hem gevoert, hij is super aardig!'' 

'' echt?''  Michael knikt. '' jij moet hem ook leren kennen'' ik begin te lachen.

'' wat? ik heb zijn profielfoto gezien, hij is niet lelijk hoor'' michael duwt me in mijn zij. '' ah stop!'' lach ik.

Michael grijnst.

Dan is het weer stil voor een poosje.

Ik slik even. 

'' Michael?''                           '' ja?''  

ik lach '' wat?'' vraagt hij.

'' hoe heet die jongen eigenlijk?''

Het is avond.

We zitten met het hele gezin aan tafel.

Ik, mijn moeder, mijn vader, mijn kleine broertje Bradley en mijn oudere broer Michael. 

We eten allemaal heel stil. Af en toe hoor je Bradley slurpen door de spaghetti maar verder is het doodstil. In de vakantie heb je nooit wat aan tafel te vertellen omdat je toch niks anders heb beleeft dan achter je computer zitten ( bij ons thuis dan)

Morgen is het de eerste schooldag na de zomervakantie en ik heb er veel zin in. Ik mag eindelijk weer mijn vriendinnen zien en met ze praten.

'' Heb je een beetje zin in morgen?'' vraagt mijn moeder aan me terwijl ze nog een hap spaghetti neemt. Ik knik '' ja best wel'' antwoord ik met mijn mond vol. 

Onder de tafel geeft Michael me een schop. Of terwijl: niet met volle mond eten!

Ik grinnik en kauw snel mijn eten door. Ik kan in mijn ooghoeken zien dat Michael ook grijnst. 

'' wat?'' mompelt Bradley met volle mond. Ik begin nog harder te lachen. Nu trapt Michael, Bradley die er gelijk op reageert. '' Auw dat doet pijn sukkel!'' roept Bradley.

Nu kom ik echt niet meer bij van het lachen. Ik laat mijn bestek vallen en leun lachend naar achteren op mijn stoel.

Michael proest het ook uit en spuugt perongeluk zijn eten uit op zijn bord. '' ja wat nou!'' stiekem grinnikt Bradley een heel klein beetje.

'' jongens kom op nou ik probeer een serieus gesprek met jullie te voeren!'' zegt mijn moeder nijdig.

We zijn gelijk stil en pakken weer gauw ons bestek en eten weer verder. 

Mijn moeder gaat ook rechtop zitten en schraapt zijn keel '' Michael'' gaat ze verder.  Michael kijkt op.

'' verheug jij je een beetje op morgen?'' Michael knikt '' ja! er komt een nieuwe jongen bij ons in de klas heb ik gehoord, maar ik weet nog niet hoe hij heet'' 

Mijn moeder knikt '' misschien kan hij ook wel bij jullie in de band'' Michael houd zijn schouders op '' misschien, ligt eraan of hij aardig is en wat kan spelen''

Ik geef Michael een duwtje '' vast wel joh'' Michael kijkt me even aan '' waarom kom jij niet bij ons in de band'' ik rol met mijn ogen. '' ik heb je al honderd keer gezegt dat dat helemaal niks voor mij is!'' Michael grinnikt '' sorry...'' 

Ik rol glimlachend met mijn ogen en eet mijn spaghetti verder op. 

'' ach nouja misschien worden jullie wel beste vrienden!'' zegt mijn vader oppeens. 

'' ja!'' voegt mijn moeder eraan toe. '' misschien verandert hij wel je leven''

Michael kijkt me aan. '' wat?'' vraag ik met gefronsde wenkbrauwen. '' misschien is hij wel knap'' antwoord Michael met een gemeen lachje.

Ik begin te lachen '' ja vast, ik word verliefd op hem en we leven nog lang en gelukkig'' ik begin te lachen '' vast!''