The boy with the black Converse

9. Don't cry, it's over now

Ik zit bij Michael achterop de fiets. De wind blaast door onze haren en we kijken met gespleten ogen voor ons uit.

Michael is wilt aan het fietsen richting de school van Bradley, we zouden hem ophalen vandaag.

Zijn school ligt ietsje dichterbij ons huis dan die van ons.

'' alles is op die school luxe'' mompelt Michael '' het zijn daar zulke slimmeriken, dat ze gewoon verschrikkelijke luxe krijgen en dat ze daar zelfs met tablets mogen werken!''

ik schud grinnikend mijn hoofd '' denk je dat dat dan zo handig is die tablets?'' ik proest het uit '' nee toch??''

Michael zucht lachend '' misschien...'' mompelt hij schuldig.

Hij trapt vlug weer verder

ik bijt op mijn lip

Zal ik het vragen? zal ik vragen wat hij met die enveloppen deed? hoe hij eraan kwam?

'' waar ben je de laatste tijd zoal geweest?'' flap ik eruit.

Dat was de meest vage vraag die ik ooit had gesteld. Al helemaal aan Michael.

Michael lacht '' hoe bedoel je?''

ik zucht. Nu moet ik een vraag uitleggen die ik zelf al raar vind. ik grinnik '' waar ben je heen geweest of heb je.....uitgehangen''

Michael kijkt verbaasd ''ik heb echt geen idee waar je het over hebt''

ik schud mijn hoofd '' ken jij de familie Irwin?''

Dan blijft het stil. Ik hoor Michael zachtjes ademen. ik kijk een beetje naar links. Ik zie dat hij moeilijk en tegelijkertijd bang voor zich uit kijkt.

Hij blijft nog steeds stil.

'' nee''

antwoord hij dan kort. '' nog nooit van gehoord'' hij schudt zijn hoofd. Als Michael iets erg vind is het wel liegen.

Deze keer gaat het hem gemakkelijk af.

ik knik '' oke''

Even later komen we aan bij de school van Bradley.

Ik spring op het plein van Michael's fiets af en loop alvast naar binnen.

Michael parkeert alvast zijn fiets in het fietsenhok.

Ik loop naar binnen en haal mijn telefoon uit mijn zak. 13:14

over een minuut of 2 is hij vrij.

Dan draai ik me om. Ik kijk of Michael er al aankomt.

Hij staat te bellen met iemand. Ik grinnik. Hij is ook altijd druk in de weer.

Als hij klaar is met bellen, loopt hij naar me toe en grijnsrt hij. '' wie was dat?'' lach ik. Michael schudt zijn hoofd '' dat was mijn krullige vriend''

de converse jongen.....denk ik bij mezelf

'' ow oke, wat was er?'' Michael schudt zijn hoofd '' hij komt hier zo heen''