Şarkı: Simple Plan - I'm Just A Kid
"When you're spending everyday on your own and here it goes. I'm just a kid and life is a nightmare."
"I'm just a kid. I know that it's not fair. Nobody cares 'cause I'm alone and the world is having more fun than me tonight."
"Bunları günde üç kere alacaksın."
Touya haplara göz devirecekti ama babasının önünde bunu yaparsa ona bağırırdı ve zaten başı çok kötü ağrıyordu, buna fazlasını eklemeye de niyetli değildi. Başı neden bu hale gelmişti hatırlayamıyordu bile, neden öyle davranmıştı? Hem bu ilaçları ne kadar hızlı almışlardı? Yine poşet poşet onu uyutmaktan başka işe yaramayan ilaçları kullanmaya hiç niyeti yoktu. Aptal ilaçları doktor geri alabilirdi. Sürekli ilaç içmenin ne kadar iğrenç olduğunu bilmiyordu nasıl bilebilirdi ki! Touya ilaç poşetini almadı ama babası sanki daha öncekileri biliyormuş gibi komodinin üzerine poşeti bıraktı. Ardından cebinden bir eşyayı çıkardı ve ona doğru uzattı.
"Birde bu."
Onunla dalga mı geçiyordu? Bu metal bileklik de neydi? Bunun içinde bir pislik olmalıydı çünkü sıradan bir bileklik ile alakası yoktu ve babası ona hayrına bir bileklik verecek biri değildi. Doğum gününde bile annelerine onlar adına bir şey aldırıyor olmalıydı, hatta bunu diyecekkadar umursamıyor olmalıydı. Büyük olasılıkla annesi onlar küçükken onun adına hediye hazırlıyordu, küçükken ne saftı da babası ona hediye aldı diye heyecanlanıyordu... Saf ve aptal Touya.
"Ne? Bu bir şaka mı?"
Touya derin düşüncelerden çıktı ve bilekliği sorgulamaya devam etti.
"Sana gülüyor gibi mi duruyorum?"
"Hiç gülmediğin için bunu anlayamam, sadece bir yüz ifaden olduğunu zannediyordum. Gülebiliyor musun?
"Kendini soktuğun onca durumdan sonra nasıl bu kadar alaycısın merak ediyorum."
Sanırım bedeni bunca saçmalığa alışmıştı, sonuçta o Todoroki evinde yaşayan bir Todoroki'ydi. Hayatının saçmalık olması kanında vardı.
"Bunu takacaksın."
Bunda bir iş olmalıydı, Touya bundan başka şey düşünemiyordu. Babası hayrına bileklik verecek biri değildi. Zaten o bileklik ben sorunluyum diye bağırıyordu.
"Bu da ne?"
"Senin için aldığım özel bir güvenlik, madem beni gönüllüce dinlemiyorsun o zaman mecbur kalırsın."
Touya hala bunun tam ne olduğunu anlamamıştı ama burnuna hiç hoş kokular gelmiyordu...
"Eğer evden çıkmaya kalkarsan çok yüksek bir ses çıkartacak ve sana elektrik verecek."
Bunu derken nasıl omuz silkebilirdi! Touya'nın gözleri büyümüş ve ağzı şaşkınlıkla açılmıştı, bu kadar ileri gideceğini hiç düşünmemişti! Genel olarak ona sırf ceza vermek için veriyordu ama bugün ona bunu dediği için kendini kanıtlamak için mi bunu yapmıştı? Başka açıklaması olamazdı, eğer onun iyiliğini düşünseydi zaten kendini değiştirmeye adardı. Touya'nın asla göremeyeceği bir şey. Ona suçlular için kullanılan bileklik veriyordu! Bu etik bile değildi! Bu çok yanlıştı, şaşkınlığı öfkeye döndü ve aynı turkuaz öfkeli gözler birbiriyle buluştu.
"Neyim ben bir suçlu mu!"
"Böyle bir şey söylemedim."
"Bana suçlular için olan bir bileklik veriyorsun, bundan ne algılamalıyım!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Numb To The Feeling {Dabi & Touya Todoroki}
Fanfiction"İnsanlar sessizlik içinde acı çekiyorlar ve bu konuda gürültü yapanlar kötülüğe yöneliyorlar çünkü kimse onları dinlemeyecek." "Bu yıl hayatta kalmak için kendinizin hangi kısmını öldürmek zorunda kaldınız?" "Ateş her zaman korkutucu değil ama ben...
