Şarkı: Jason Walker - Down
Ona bir şey vermiş olmalılardı, Touya kendini çok sersemlemiş bir halde yatağının içinde buldu. Başı ağrıyordu, halsizdi. Bedeni ve zihni saatlerdir yük taşımış gibiydi. Nasıl buraya geldiğini bilmiyordu, en son burada değildi. Odasının dışından sesler geliyordu; tanımadığı bir ses ve babasının sesi. Touya, onun öfkeli tonunu nerede duysa tanırdı. Konuştukları şey kendisi olmalıydı. Problemli çocuk olduğunu biliyordu, ama sadece onu yalnız bırakmalarını diledi. Sesler azalmak yerine artınca, Touya kendini sinirle ayağa kalkarken buldu. Onun ne kadar deli olduğunu başka yerde ve daha sessiz konuşabilirlerdi! Todoroki evinde onlarca oda vardı; gürültünün onu uyandırmasını istiyorlarsa, başarmışlardı. Kapıyı açtı ve dik dik baktı. Adamın ve babasının konuşması hemen kesilerek ona döndüler.
"Todoroki-san, kriz geçirdiniz. Uzanmanız lazım."
Touya, adamı görmezden gelip babasına dik dik bakmaya devam etti.
"Yani sahiden telefona koşup birini çağırdın."
"Touya, odana geri dön. Uzanman lazım."
"Yaşadığım ilk kriz sayılmaz, ne yani şimdi fark edince mi değere bindi?"
"Çılgınca sayıklayıp durmanla kardeşini çok korkuttun. Şu an iyi olduğuna inanmıyorum."
"Yapacak işin yok mu?"
"Ne?"
"Canın mı sıkılıyor da benle ilgileniyorsun? Hobin falan yok mu?"
Touya'nın sözleri babasının yüzünde anlık bir şaşkınlık yaratırken Touya güldü.
"Hadi şaşırmış gibi davranma, hepimiz biliyoruz gerçeği."
Eh şu anda duran adam bilmiyordu tabii ama Touya onu anımsar gibiydi, daha önce görüştüğü terapistti. O yüzden yakında her şeyi öğrenecekti, zaten babası susması için para ödeyeceğinden bir şey ifade etmezdi. Babasının adamı olmasaydı Touya çoktan bu tarz yorumlar yaptığı için babası tarafından yaka paça uzaklaştırılmış olurdu.
"Touya yeter, benimle böyle konuşamazsın. Yerini bil!"
"Todoroki-san, öfkenizi anlıyorum ama böyle konuşmamanız gerekiyor. Sadece daha fazla zarara neden oluyorsunuz."
Babası yanıt vermedi, yüzünde sadece buradan gitmek isteyen bir ifade vardı ama terapistin hoşnutsuzluğun onu cevap almadan bırakmayacağını görünce gözlerini devirdi.
"Onunla ilgilenmek için her şeyi yapıyorum."
Touya babasının gözlerine dikti bakışlarını.
"Senin ilgilenmekten ne anladığını görmek isterim," dedi Touya, sesi alaycı bir tonla titriyordu. "Ne zamandan beri benimle gerçekten ilgileniyorsun?"
Babası derin bir nefes aldı, yüzündeki öfkeyi bastırmaya çalışıyordu. Touya babasıyla ilgilenmedi, adama dönüp küçümseyici bir şekilde gülümsedi.
"Senin uzmanlığın ne? Beni kontrol altında tutmak mı? Ne yaparsan yap, fark etmez. Ben onun için sadece bir sorun, bir yüküm."
Touya adamın derin nefes almasını ve göz kontağı kurmasını izledi.
"Todoroki-san öyle olduğunu; buna inandığını biliyorum ama gerçeğin böyle olduğunu sanmıyorum. Öfkelisin anlıyorum ama yolu bu değil, hislerini düzgünce aktarmana yardım edebilirim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Numb To The Feeling {Dabi & Touya Todoroki}
Fanfiction"İnsanlar sessizlik içinde acı çekiyorlar ve bu konuda gürültü yapanlar kötülüğe yöneliyorlar çünkü kimse onları dinlemeyecek." "Bu yıl hayatta kalmak için kendinizin hangi kısmını öldürmek zorunda kaldınız?" "Ateş her zaman korkutucu değil ama ben...
