BALKONLAR

BALKONLAR (2) TANIŞMA

Aynı teyze aynı bavul...Uzunca bir süre kadının suratına bakakaldım.Teyze sessizliğini gülümserek bozdu "sende mi önceki treni kaçırdın evladım ? " İçim rahatlamıştı. Aynı şeyi bir daha yaşıyor olamazdım zaten. Neden korktum ki. Sadece bir rastlantı işte. "Evet tuvalette kimse yok zannedip üzerime kilitlemişler. Aksilik işte."dedim. "Varamamaktan daha iyidir ya oğlum boşver." Dedi gülümsedi ve koltuğuna yaslanıp gözlerini kapattı. Şapkamı suratıma indirip gözlerimi kapattım.İnşallah valizim kaybolmaz İzmir'de sağsağlim teslim alırım. Gerçi valizde de çok birşey yok ya işte. Bi kaç kıyafet, bi karton sigara,kutu biralarım...

Meğer ne kolaymış herşeyi bırakıp gitmek. Kararlı bir kafa ve bir tek yön bilete bakıyormuş herşey. Geride bıraktıklarım için üzgün yada pişman değilim. Ama salak bir melankoli olur ya insanda. Zindanda da kalsan. Özlersin işte. İlkokul öğrencilerim, onların velileri. Ne tatlılar. İlk sınıfım.İlk öğretmenlik yıllarım... Ve sen Gülşen. Senin konuyla alakan yok. Ne kadar süre bu düşüncelerime daldım bilmiyorum ama demirlerin ıslık sesleri duyulmaya başlamıştı. Bu bir hoşgelmişlik sesidir. Rayların ötesinde bekleyen heyecanlı insanlar. Bir genç 3 numaralı saçıyla koridorda koşa koşa kapıya ilerledi. Valizini kapı açılır açılmaz yere bıraktı.Kıvırcık saçlı hanım bir kız kapının önünde ağlarken ona sarıldı. Bütün bir vagon ayağa kalkıp kapıya hareketlenmedik. Sarılmaları bozulmasın diye. Teyze gözleri dolu halde kapıdan gözlerini çevirip bana baktı "Bende onu böyle bekleyeceğim biliyormusun" dedi."Oğlunuz askerde mi ?" Diye sordum. Cevap vermedi kapıya geri dönmüştü. Nihayet gençle kız kapıdan ayrılıp yürüdüler ve biz bir vagon insan yüzümüzde acı bir tebessümle trenden ayrıldık. Ve nihayet hayatımın dönüm noktası diye adlandırdığım andaydım. Geride bıraktıkları dan çok uzakta. Tek başıma... Ama valizim ?
Hızla garın içine girip danışmadaki bankonun önüne geldim.Oldukça modern sarışın bir kadın. Gülümseyerek bana baktı.
+İyi günler kolay gelsin.
-Sağolun beyefendi buyrun.
+Ben Antalya'dan İzmir istikametine geldim. İlk bindiğim treni kaçırdım. Muğla garında başka bir trene bindirdiler. Benim valizim ilk trendeydi tabi. Yani kaçırdığım trende. İzmir'e gidince oradan teslim alırsınız dediler.
-Anladım...Yalnız benim bildiğim kadarıyla Antalya'dan İzmir'e günde yalnızca bir tren gelir.
+Olur mu canım öyle şey. Ben bindim kaçırdım buna bindim.
-Ben yinede bi yetkilime danışayım beyefendi bir saniye bekleteceğim sizi....
Önündeki sabit telefonu kaldırıp bir yetkiliye bağlandı ve konuşmaya başladı.
-Mehmet amirim kolay gelsin. Antalya İzmir güzergahımız bugün kaç adetti ve saatleri neydi acaba ?.... 1 tane sefer vardı saat 12 - 17 arası. Başka yoktu emin misiniz amirim ?... Estağfurullah amirim bir beyefendi var o emin olsun diye yeniden sordum. (Dıt)
+Ama bir sefer olur mu canım ben bindim hemd... Bi saniye siz saat kaçta kalkıyor dediniz ?
-12. Tam yarımda bütün seferlerimiz başlar.
+Ben sabah 7 de trene bindim.
-Bu mümkün değil beyefendi. Çünkü dediğm gibi 2 senedir sadece saat öğlen 12 de trenyolları faaliyete geçer.
+Ee ne demek oluyor bu ?
-Saatiniz yanlış. Ya da bazı şeyleri yanlış hatırlıyorsunuz.
+Olur mu canım öyle saçma şey. Durun anneme mesaj atmıştım trene bindiğimde onu göstereyim.
Cebimden hızla telefonu çıkartıp mesajlardan anneme attığım mesajı ve saati gösterdim.
+Bakın gördünüz mü 7 küsür işte.
-Ama Beyfendi ne yapabilirim ki. Bu bir mesaj. Bende size uzaydayım diye mesaj atsam bu uzayda olacağımı kanıtlar mı ?
+Hayır... Ama bakın bir yanlış anlaşılma var. Dediğim gibi ben sabah 7 de bindim. Hatta ..
O an bankonun hemen ilerisinde tam karşımda oturan ve tıpkı benim gibi ilk treni kaçıran teyzeyi gördüm.
+Bir saniye bekleyin size kanıtlayacağım...

Aniden teyzeye doğru kalabalığın arasından koşturmaya başladım. Pardon pardon...par.. koşa koşa teyzenin yanına geldim arkası dönüktü ama o büyük valizi hala yanındaydı.
TEYZE! TEYZE! diye seslendim ve koluna dokundum. Teyze bana çekinerek baktı. Ama bu o değildi. Bu teyze benim az önce karşımda oturan teyze değildi. Ama kıyafetleri ve valizi aynıydı. "Kimi aradın evladım?" Dedi. "Özür dilerim sadece...ben sadece birini benzettim." Dedim ve bankoya geri döndüm. İçim bir garip olmuştu. Bankodaki kadın şaşkınlıkla bana bakıyor bir anlam çıkartmaya çalışıyordu.
-Bakın beyefendi. Belliki zor bir gün geçirmişsiniz. Trende uyku güzeldir. Belliki rüyalarınızın etkisindesiniz. Genelde başımıza bu tür olaylar geliyor. Sizin için yine de dolaba baktıracağım eğer bir valiz varsa bu gelmiştir.
+Yeşil orta boylarda bir valiz. Üzerinde kartpostal yapışkanları var. Bir doğa resmi,kedi ve sandal kartpostalları.
-Tamam siz oturun hemen baktırıyorum. İsminiz nedir ?
+Umut Bars.
-Tamam Umut Bey siz buyrun soluklanın.
Bankonun önündeki banka oturdum. Yaşadıklarım saçmalıktı. Hayır hayal falan görmüyordum. Gayette yaşadığım her şeyi hatırlıyorum. Sabah kalktım. Okuluma son kez gittim ve ordan gara geldim. Kahvaltı bile yapmadım hatta. Olabilir bazen devlet dairelerinde böyle gariplikler oluyor.
"Umut bey! Umut bey!"
Bankodaki kadın seslendi ve hemen doğruldum. Nihayet yeşil valizim bankoda duruyordu. "Bu sizin bahsettiğiniz valiz. Üzerinde isminiz ve soy isminiz yazıyor."
Valizi alıp kontrol ettim. Evet bu benim valizimdi. " Gördünüz değil mi size söyledim bir önceki trende kaldı diye." Dedim. Kadın emin bir tavırla " Maalesef o konuda hala yanılıyorsunuz ne o saatte bir seferimiz var ne de ikinci bir seferimiz." Dedi. " O halde bu çanta nasıl benden önce geldi ?" "Bunu ben bilemem beyefendi... Size yardımcı olduysam iyi günler dilerim." Dedi. "Teşekkür ederim iyi günler hanımefendi.... Son olarak (cebimden yeni okulun kartını çıkarttım) Devçınar lisesine nasıl giderim? " Diye sordum. "Umut bey Asker misiniz ?" "Hayır neden sordunuz ? ". "Sadece merak ettim efendim. Devçınar benim mezun olduğum lisedir ayrıca şanslısınız. Garın tam karşısındaki sokaktan girin ve sokağı bitirip sağa dönün oradaki duraktan 665 numaralı otobüse binin. Şoföre devçınar lisesi deyin o sizi indirecektir." . "Çok teşekkür ederim hanımefendi."