Taehyung zil çaldığında sıranın üstündeki telefonunu cebine koyup saçlarını karıştırarak sınıftan çıktı. Görmesi gereken biri olmasına rağmen yolda karşılaştığı kişilere selam vermeyi de ihmal etmiyordu. Üzerindeki birkaç farklı bakışın farkındaydı, her zaman farkında olmuştu. Bazen hayranlık, bazen kıskançlık, bazen de hoşlantı barındıran bakışlar Taehyung'u artık heyecanlandırmıyordu. Geniş adımlarla ilerlediği koridorda sağdaki sınıfa döndüğünde hiç beklemediği bir şey oldu. Bir anda sertçe göğsüne çarpan bedenle afalladığında çarpışmanın etkisiyle karşısındaki beden kafasını sınıf kapısının kenarına çarpmıştı. Tiz bir "ah" sesi ortama yayılırken Taehyung panikle karşısındaki çocuğun başının arkasına elini götürdü.
"Siktir, çok üzgünüm kusura bakma bir anda karşılaştık. İyi misin?"
Siyah saçlı beden elindeki telefonu cebine tıkıştırıp elini Taehyung'un elini koyduğu yere, başının arkasına koyarak kafasını kaldırdığında Taehyung gördüğü tanıdık yüzle daha da mahçup hissetmişti.
"Ah, Jimin sen miydin?"
Park Jimin Taehyung'un arkadaşı Wooshik'le aynı sınıfta olan bir çocuktu. Taehyung arada sınıflarına geldiğinden dolayı sınıftakilerin birkaçıyla sohbet etmişliği vardı. Jimin Wooshik'in önündeki sırada oturduğundan arada sırada konuşurlardı, birbirlerine yabancı sayılmazlardı.
Jimin karşısında gördüğü bedenle bir anlığına donakalırken yaşadığı anın klişeliği daha önce aklının ucundan bile geçmemişti. Elinin altında olan Taehyung'un eli siyah saçlarının arasında yer edinmişti. Kemikli parmakları hissedebiliyordu. Taehyung fark etmese de göz bebekleri kocaman olmuş bir şekilde aylardır hoşlandığı çocuğa bakıyordu. Wooshik'le konuşmak için sınıflarına geldiği bir gün görmüştü Taehyung'u ilk kez. Geçen sene sömestra yakın bir zamandı. Taehyung'un yakışıklılığı herkes gibi Jimin'in de gözünden kaçmamıştı ancak bir şeyler hissettiği de pek söylenemezdi. Güzel çocukmuş, diye geçirmişti içinden. Taehyung'un ziyaretleri arttıkça Jimin'in gözü esmeri arar olmuştu. Genelde öğle teneffüslerinde geldiğinden bazen yemek arasını sınıfta geçiriyor, Wooshik'in sınıfta olmadığı zamanlarda Taehyung'la küçük diyaloglara girmeyi dört gözle bekliyordu. Jimin'in o zamanlar saçı turuncuydu. Taehyung belki hatırlamıyordu ancak bir keresinde saçlarına iltifat ettiğinde Jimin gece yatarken bile sırıtışını durduramamıştı. O günden sonra günler Jimin için daha farklı geçmeye başlamıştı. Gözü sürekli kapıya takılıyor, Taehyung sınıfta olduğu zamanlarda heyecandan ne yapacağını bilemiyordu. Komik bir şey söylediğinde Taehyung'un çekinmeden kendisine bahşettiği hafif flörtöz gülüşü yüzünden delirecek gibi oluyordu. Şimdi ise Taehyung utangaç bir gülümseme ile kendisine bakarken ve elleri başının arkasında birbirine değiyorken Jimin'in aklına aldığı hediyenin ona nasıl da yakıştığı gelmişti. Uzun, pürüzsüz bacakları kısacık eteğin altında resmen parlıyordu. Kendine hakim olması gerektiğini hatırlatarak yavaşça çekildi Jimin. Birkaç saniye günler uzunluğunda geçmişti.
"Sorun yok, benim hatam. Önüme bakmıyordum."
Küçük bir gülümsemeyle karşılık verdiğinde Taehyung'un rahatladığını belli eden ifadesi yüzünde belirdi.
"Minie, geliyor musun?"
Namjoon'un kalın sesi geriden duyulduğunda Taehyung duyduğu isimle neredeyse boğulacaktı. Jimin elini sallayarak konuştu.
"Geliyorum! Sonra görüşürüz Taehyung."
"Görüşürüz."
Taehyung kısık bir sesle cevap verdiğinde kalbi hızla atıyordu. Kendisinden hoşlanan anonimin Jimin olma ihtimali var mıydı? Daha önce hiç böyle bir imada bulunmuş muydu? Taehyung sınıfa göz attıktan sonra Wooshik'in olmamasını fırsat bilerek sessizce karşısındaki ikilinin peşine takıldı. Bir yandan da Jimin'in fiziğini incelemeden duramıyordu. Gerçekten de anonimin söylediği gibi güzel bir fiziği vardı, özellikle dolgun kalçaları dikkat çekiyordu. Bahçeye çıktıklarında Taehyung fark ettirmeden ikisini izleyebileceği bir yere oturdu. Jimin kahkahalarla Namjoon'un söylediği bir şeye gülüyor, bir yandan da ona yaslanmaktan ayakta duramıyordu. Yine de Taehyung yandan baktığında az çok profilini seçebiliyordu. Telefondan anonimin kendine attığı fotoğrafa baktığında Jimin'e gerçekten de benzediğini fark etti. Dolgun dudaklar ve yanaklar.. Yandan bakıldığında Jimin gerçekten de bir civcive benziyordu. Taehyung'un dudaklarındaki istemsiz gülüş büyürken neden bu kadar keyifli olduğunu bilmiyordu. Jimin'e daha önce o gözle baktığı olmamıştı ancak şimdi düşündüğünde kulağa pek de fena gelmiyordu.
Jimin gerçekten yakışıklıydı, eğlenceliydi, havalıydı. Taehyung kendisiyle yanyana düşünebiliyordu. Bir süre daha çaktırmadan onları izledi. Karşısındaki çocuğun elinde etekli fotoğrafları vardı. Konuşmalarını ve tüm o fotoğrafları hatırladığında Taehyung'un yüzü yanmaya başlamıştı. Kim olduğunu öğrenmek sorun değildi ancak ilk karşılaşmalarını tahmin edemiyordu. Dediği gibi gerçekten de ateşli mi olacaktı? El sıkışmak resmi olurdu, sarılmak saçma durabilirdi.. Taehyung giderek olduğu yerde küçülürken Jimin'in kimliğini ne zaman söyleyeceğini tahmin etmeye çalışıyordu. Konuşmaları giderek derinleşiyor ve bir şekilde konu tanışmaya geliyordu. Fazla bekleyeceğini düşünmüyordu Taehyung, ikisinin arasındaki duvarlar yavaş yavaş yıkılıyordu çünkü. Açıkçası Taehyung birkaç günü gergin geçirmişti. Anonimin kim olduğunu öğrenmek istese de tanışma fikri biraz gericiydi. Telefondan her şey iyiydi ancak "birbirimizi gördüğümüz halde hoşlanmazsam" ihtimali Taehyung'un zihninde dolanıp durmuştu. Sonuçta zorla birinden hoşlanamazdı, olmazsa olmayacaktı ancak Taehyung karşısındakinin kalbini kırma fikrinden nefret etmişti. Ancak günlerdir korktuğunun aksine Jimin'in olması onu rahatsız hissettirmemişti. Belki de gerçekten bir şansları vardı, ciddi bir şeyler için. Taehyung ne hissetmesi gerektiğini bilmediğinden kafası karışıktı ancak bu konuya sonra karar vermesi gerektiğini düşünüp sınıfına geri döndü. Jimin ise göz ucuyla uzaklaşan bedeni izlemiş ve derin bir iç çekmişti.
Taehyung'dan gerçekten hoşlanıyordu.
****************************
bu ficteki ilk düz yazımı atabildim sonunda ahdjahshsjfjs umarım beğenmişsinizdirrr 💗
