(NO) COLORS FT. TXT

3. Thuis...

POV Y/N:

We zijn inmiddels thuis aangekomen. "Mam, pap, Nora en ik gaan naar boven!" "Is goed schat!" Zeggen ze terug. "Lechugo gurl!" Zegt Nora. Ik begin een beetje nerveus te worden. Wat nou als ik geen kleuren kan zien? Dat zou echt een ramp zijn! Ik doe de deur van mijn kamer open an gelijk zie ik kleur. "Yesss! Ik zie kleur!" Roep ik. "Lekker sis!" Zegt Nora enthousiast. Ik begin naar alle hoeken van mijn kamer te kijken, en als ik naar de deur die nog open staat wordt alles weer grijs. "Wat! Alleen als ik naar de openstaande deur kijk wordt het grijs!" Zeg ik. "Dat is eng, wat nou als ik de deur dicht doe?" "Hmm doe maar." Antwoord ik. Ze doet de deur dicht en het blijft grijs. "Niks veranderd..." Zucht ik. "Maar ik ben wel blij dat ik hier kleuren kan zien!" Zeg ik. "Wat nou als we even het hele huis door gaan?" Stelt ze voor. "Ja, goed idee. Lechugo!" Zeg ik.

Na de hele inspectie door het huis...

"Hmmm het is nog steeds raar..." Zeg ik. "Ik snap het." Zegt Nora. Ik blijf even voor me uit staren en dan bedenk ik me iets. "Het valt me wel op... Dat als ik naar iets kijk wat ik haat... Ik geen kleuren zie..." Zeg ik bedenkend. "Oh ja, dat klopt ja." Antwoord ze me. Het zou wel kunnen dat dat het is. "Ik heb het gevoel dat we nu weten wanneer ik geen kleuren kan zien." Zeg ik. "Denk het." Zegt ze. "Laten we het aan m'n ouders vertellen." Zeg ik. "Sure." Zegt Nora. We lopen gelijk naar beneden, naar mijn ouders toe. "Mam, pap, ik denk dat we weten wanneer ik wel of niet kleuren kan zien..." Begin ik. "Wanneer dan schat?" Vraagt mijn moeder. "Nou, waarschijnlijk kan ik alleen kleuren zien als ik naar iets kijk waarvan ik houd, of wat ik leuk vind om te doen. Dat is wat we denken tenminste." Zeg ik. "Oké, dat is fijn om te weten." Zegt mijn vader. "Ga nu maar naar bed en slapen, jullie hebben een lange dag achter de rug." Zegt mijn moeder dan. "Oké is goed hoor." Zegt Nora. We lopen weer naar boven en we maken de bedden klaar. Na een half uur gaan we in bed liggen. We praten nog een beetje en besluiten dan om te gaan slapen. Ik denk dat deze soort van aandoening me misschien nog wel kan helpen. Ik moet nu wel zorgen dat ik kleuren kan herkennen, misschien moet ik daar iets voor maken...

De volgende dag... (zondag)

Nora maakt me wakker. "Gurl het is al middag, word wakker." Zegt ze hard genoeg zodat ik wakker word. "Ugh, nee..." Zucht ik. Ik stap half slapend uit bed en pak wat kleren uit m'n kast. "Nora! Kim eens!" Roep ik. "What's up?" Zegt ze. "Sommige kleren zijn in kleur en de andere niet." Zeg ik. Ik pak mijn telefoon en zoek een K-Pop foto op met alle kleuren. "Gurl help me even." Zeg ik. "Sure." Zegt ze. "Oké... is deze grijs of een kleur blauw?" Vraag ik bij een broek die grijs is. "Licht blauw." Zegt ze. Oké... Ik pak de broek en leg hem neer. Ik zie een t-shirt. "Welke kleur is dit?" Vraag ik. "Licht roze." Zegt ze. Hmm dat past wel bij elkaar. Ik pak het t-shirt en leg hem bij m'n broek. "Waarom pak je niet iets waarvan je de kleur wel kan zien?" Vraagt ze. "Omdat dat er niet heel veel zijn... En het voornamelijk hoodies zijn." Beantwoord ik haar. "Ik ga even snel douchen hoor!" Zeg ik terwijl ik naar de badkamer loop. "Is goed sis!" Antwoord ze. Misschien kan het douchen ook nog wel een probleem worden.

- Oké... Misschien is het niet heel goed dat ik nu nog wakker ben... Maar ja. I know het is ongeveer half 2 in de nacht. Maar ik verveel me dus ja. Maar laat me ff zeggen dat ik heel veel van Beomgyu houd. Oké, top, geweldige speech. -

683 woorden