Królowa zwierząt - Opowieści z Narnii

1 Prolog

LEPSZA WERSJA NA PROFILU
xNotAngelx

*Pov Zuzanna*

Powoli wyszłam z mojej komnaty. Nagle zobaczyłam Łucję.
- Zuzanno! Zuzanno! - wołała.
- O co chodzi Łusiu?
- Nasze zwierzęta! One! One zniknęły!
- Jak to!? - byłam bardzo zdziwiona.
- Pan Tumnusa mi to powiedział! Mówił też o jakiejś Królowej zwierząt. Może to do niej idą?
- Tumnus jeszcze nie wyszedł? Zawołaj Edmunda, ja pójdę po Piotra.
- Jasne.

Po jakimś czasie wszyscy zgromadziliśmy się w komnaie Łucji. Tumnus czekał na nas nierpliwie.
- Jak to się stało? - wypaliłam od razu.
- Dziwne jest to że tego nie zauważyliście - zaczął faun - No więc zaczęło się od tego że w moim miejscu zamieszkania zawsze było dużo zwierząt. Ostatnio się to jednak zmieniło. Może widziałem jednego czy dwa wilki, trzy lisy i tyle. Nie licząc ptaków których w tygodniu widziałem po pięćdziesiąt, może i jeszcze więcej... Teraz momentalnie się to zmieniło. Pięć czy siedem ptaków na tydzień. Przy Ker - Parwelu też kręciło się dużo zwierząt, a teraz? Jak mogliście tego nie zauważyć? Ale mniejsza z tym, ja i inne fauny uważamy że poszły do Królowej zwierząt, Liliany. Nie wiemy w jakiej sprawie no i rzecz jasna, nie wiemy czy to prawda. Myślę jednak że powinniście udać się do lasu i odnaleźć Lilianę.
- Skoro tak myślisz ... - zaczął Piotr - Jutro o dziewiątej rano wyruszamy do lasu - powiedział do nas.
Chcąc dowiedzieć się więcej o tej której będziemy szukać zapytałam pana Tumnusa:
- Tumnusie, jak ona wygląda, ta Liliana?
- Cóż, czarne oczy, długie blond włosy, zawsze nosi ze sobą łuk i strzały, no i miecz! Dużo też kręci się przy niej dużo zwierząt, chore, zdrowe, mówiące i nie mówiące.
- Miła jest czy raczej groźna? - wtrącił się Edmund.
- Właśnie, właśnie? - poparła go Łucja.
- Cóż, tego nie wiem. To zależy raczej od jej chumoru. Widziałem ją kiedyś, nawet rozmawiałem - uśmiechnął się faun Tumnus.
- W takim razie, Tumnusie, idziesz z nami - stwierdził Piotr.
- Przecież ja nie umiem jeździć konno.
- Panie Tumnusie, może pan przecież iść na piechotę - zaśmiała się Łucja - Prawda Zuzanno?
- Prawda.