Evet iki saat olmayan İngilizcemi kullanmak istemediğim için çeviriden baktım hikayenin ismini
Kitapta okurların yorumlarını dikkate alarak yazacağım ve muhtemelen fikri aldığım kişinin hesabını yazarım ayrıca kitap insanları fazla sarmazsa devam et...
Medyadaki şarkıyı yuki ve mafuyu söylüyo isteyen gelsin beraber ağlayalm.
Tanıtımda söylemeyi unuttum kabus özgünlüğünüz yüzünden her gece rüya deil kabus görüyorsunuz. Çok sıkıcı gittiğini fark ettim yazan kişi benim ama ben bile 3.bölümde sıkıldım. Bu yüzden hafta sonuna ışınlıyorum sizi U3U.
Mina, uraraka, deku, todoroki ve kirishima ile kafeye gitme kararı almıştık. En ufak birşeyde bakagou ile kavga editorduk. Tab2 de ben biraz geç çıktım yurttan. Hem müzik dinleyip hem de yolda yürürken bi kadın fark ettim. Elinde birkeç tane poşet vardı ve biri yırtılmıştı. Poşet yırtılınca içindekilerin hepsi yerde dağılmıştı. Hemen kadının yanına gidip yerdeki elmaları topladım ve çantamın içine atıp kadının elindeki bikaç poşeti alıp ona yardım etmek istediğimi söyledim.
Rin:Ah endişelenmeyin sadece yardım etmek istiyorum.
(??): Teşekkür ederim tatlım. Adın nedir?
Rin: Rin efendim. İrumi Rin.
Mitsuki: Memnun oldum tatlım bende mitsuki.
Kadın elindeki iki-üç poşet ile önümden yürümeye başladı. Bi dakika şimdi fark ettim de.... Kadın bakugou'ya çok benziyordu. Yok bea o davarın bu kadar tatlı bi annesi olamaz... Deil mi? Ah sorgulamayı sevmem bu yüzden akışına bıraktım. Sanırım mitsuki hanımın evine gelmiştik çünkü bi evin önünde durdu. Tatlı bi evdi.
Mitsuki:İçeri gelmez misin Rin?
Rin: Hayır efendim arkadaşlarımla buluşmam lazım sanırım biraz geç kaldım.
Biraz mı?!?!? Baya geç kaldım Mina beni gebertmezse banada Rin demesinler.
Mitsuki: Ah hayır buna sebep oldum sanırım. Lütfen bir ara tekrar gel bunu telafi etmek istiyorum.
Evet bunada hayır diyemeyip telefon numaramı verdim ve buluşmamız gereken yere doğru koştum pardon UÇTUM. Hasss... Mina ve diğerleri orada sinirli bi şekilde bekliyordu işte şimdi sıçtım. Yanlarına gittiğimde nefes nefeseydim.
Mina: LAN ŞEREFSİZ NERDESİN SEN ÖLDÜM MERAKTAN EĞER ŞİMDİ HEMEN NE OLDUĞUNU ANLATMAZSAN SENİ PARAMPARÇA EDERİM!
Rin: Mina-
Mina: HEMEN!!
Uraraka: Mina salin olda kız anlatsın.
Mina: upss haklısın.
Her şeyi anlattıktan sonra hep beraber bi kafeye gittik. Amk ben hayatımda bu kadar tatlı kafe görmedim. Çok tatlıydı hatta gereğinden fazla.... Çok fazla pembe vağr ölüyoruğm. Cam kenarında bi masa seçtik. Mina ve kirishima, todo ve deku, uraraka ve ben yan yanaydık. Uraraka ile bir birbirimize birde karşımızdaki iki shipe bakıp piç smile atıyorduk.
(Uyarı yapmam lazım kitapta tododeku olacak yani eğer rahatsız olacaklar varsa şimdiden söylesin lütfen.)
Mina bunu fark edince biraz kızardı. Sonra kirishima'nın yanında oturan todoroki'ye ve dekuya baktı. O da anlamış olacak ki bizim "piç smile time"mımıza katıldı. Bişeyler yiyip içtikten sonra hesabı ödeyip çıktık.
Mina: Hadi alışveriş merkezine gidelim.
Öbürleri: Bize uyar.
Rin: Ben gelmicem.
Mina: Niye lan zekrom götünü mü tırmaladı?
Rin: Böyle sorunun ben mina. Hayır yurda dönüp piano çalıcam biraz hem yarın kimse yurtta yok istediğim gibi çalışabilirim.
Mina: Ov tamam ama yurda gidince haber ver piçıs.
Rin: Mina umarım kuru çoraplarla ıslak tuvalet terliğine basarsın.
Mina: senin bedduanı si- sevim.
Herkes kahkaha atmaya başladı. Bense ordan sakince tüydüm. Kulaklıklarımı kulağıma taktım ve yavaş yavaş yurda doğru yürümeye başladım. Nedense birden yurda gidesim gelmedi. Bir dolmuşa bindim ve sahil kenarına gittim. Hava hafif esiyordu, denizde minik dalgalar, kulağımda ise kulaklık. Ayakkabılarımı ve çoraplarımı çıkarıp yürümeye başladım. Çok sessiz ve güzeldi.
Huzur verici bir yürüyüşten sonra bi banka oturdum ve annemle olan anılarımı düşündüm aradan ne kadar zaman geçerse içimdeki acı o kadar büyüyordu. Onu unutamıyordum. Ama kimse üzgün olduğumu bilmesin diye gülümsüyordum. Gözlerim dolmuştu. Etrafıma bakındım. Kimse yoktu. Okyanusa tekrar döndüm ve göz yaşlarımın akmasına izin verdim.
....
Güneş batıyordu. Suya girdiğim için saçlarım ıslaktı. Göz yaşlarımı sildim ve yurda soğru yürüdüm. Yurda girmeden önce kimse fark etmesin diye cebimdeki aynayı çıkardım ve yüzümdeki ağlamaktan kızarmış olan yerlere kapatıcı sürmeye başladım.
~Katsuki'nin gözünden~
Yurtta sıkılınca biraz bahçede gezmeye karar vermiştim. Rim ekstralar evlerini ziyarete gitmişti. Hızur verici bi sessizlik vardı. Yurtta sadece Sato, jirou, kaminari ve shinsou vardı. Yurdun girişinin biraz uzağında birinin olduğunu fark ettim. Bi dakika o Rin miydi?
Evet o kişi Rin di. Biraz yaklaşıp tekrar baktım. O ağlamış mıydı?!?!? Onu ilk defa ağlarken gördüm. Neden içim bu kadar acımıştı. Yanına gittim elimi onun yüzüne götürdüm ve yanaklarını sıkarak bana bakmasını sağladım. Saçları ıslaktı. Gözlerinde hala yaşları vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(resmim bu sefer fazla iyi olmadı idare edin)
Bir şey diyemedim. Sıkıca sarıldım ona. İlk başta şaşırmıştı sonra o da karşılık verdi. Omzumda hissettiğim ıslaklıkla anladım. Tekrar ağlıyordu. Bu ilkti. İlk defa birbirimize bağımadık. İlk defa birbirimize karşı nefretten başka bir şey hissettik. Hayır... Muhtemelen sadece ben ona karşı nefretten başka bir şey hissettim...
~Rin'in gözünden~
Bakugou bağırmamıştı. Nefretle bakımıyordu... Tam tersine bu halime üzülmüş gibiydi. Vir anda bana sarılınca şaşırdım. Karşılık verdim. Bu beni rahatlatmıştı. Mutluydum. Göz yaşlarımı tutmadım rahat bıraktım. Bir süre o halde kaldık. Ayrılınca beni yurdun arla bahçesine götürdü.
-Anlat bakalım ne oldu?
+Çok sakinsin kıyamet kopacak sanırım.
-Kes boş lafları amk anlat neden ağladın.
+(kıkırdamak) tamam tamam anlatıcak bişey yok aslında sadece aklıma eski anılar geldi.
Bir nevi yalan söyledim sayılmaz. Ona annemden bahsetmedim. Fazla inanmışa benzemiyordu ama zorlamakta istemiyordu sanırım. Sırtını duvara yasladı. Çok tatlı gözüküyordu. Bir dakika nE?!?!? Hayır ona aşık deilim demi!! Ona aşık olamam ondan nefret ediyorum!! Agh tamam her zamanki gibi akışına bırakıcam.
832 kelime way anasını neyse bu bölümde bitti şimdi hepiniz zıbarın ha eğer uyandıktan sonra okuyorsanız günaydınlar saygılar.
