Lee Seung Hwan - 기다린날도지워질날도 (Days of longing, days to be forgotten)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şarkı 1989 yılında çıkmış ama koyacak başka şarkı bulamadım bölüme uygun. Açıklama bitti.
İyi okumalar🍄
Hayat, yanılışlardan ibaret. Kimi zaman büyük, kimi zaman küçük yanılışlar yüzünden insanlar büyük bir yıkımın kapılarını aralayabiliyor. Geri dönüşü olmadığını sandığımız dar sokaklarda giderken sonunun çıkmaz bir sokağa çıktığını da anlamıyorlar. Hayat, yanılışları düzeltmekle geçiyor. Çıkmaz sokaktan geri dönemeyeceğimizi düşünsek de, bir şekilde geri dönüyoruz ve tekrar bir çıkmaza kadar dolanıp duruyoruz sokaklarda.
Geçmişte geri dönüşleri olmadığını bildiğim birçok hata yaptım. Şimdi otuzlarıma basmak üzereyken bu hataları tozlu bir fotoğraf albümünde görmek beni hüzünlendiriyor. Herkesin hataları vardır, bunu bilmek bir nebze olsun beni rahatlatsa da yerinden oynayan şeyleri tekrar aynı şekilde yerine oturtmak çok zor. Hayat çok zor, hayat on sekiz yaşındayken bile benim için çok zordu. Zor olduğunu söylemek için aç, susuz, savaştan çıkmış mülteci çocuklar gibi olmak gerekmiyordu. Belki de ben çok büyütüyordum o zamanlar. Geriye dönüp bakınca o yaşlarda her şeyi büyüttüğümü de anlamıştım.
İğrenç geçen hafta sonunun ardından gelen yeni bir haftayı iple çekiyordum. Bu hafta Kore'de düzenlenecek 1988 yaz olimpiyatları yapılacaktı. Hepimiz ekran başına geçecek ve olimpiyatları izleyecektik. Baekhyun'ların evindeki televizyon bizimkinden büyüktü ve genelde ailem de önemli bir şey olduğunda hep onlarda izlerdi. Annem ve babam eğlenmeyi severdi, bu yönden onlara çekmiştim.
Hafta sonu ardından gelen iğrenç pazartesi sabahında geçen gürültülü kahvaltıda ardına kadar açık olan kapımızdan içeriye giren Kim Jongdae'yi görmemle şaşırdım. Gülüşüyle yıldız yıldız yaseminlerin başını üzerimizdeki uçan güzel bulut huzmesine kaldırmış Kim Jongdae! Elinde tuttuğu tabakta bulunan hamur işini anneme uzatıp evin içine doğru baktı. "Annem gönderdi teyze. Chanyeol hadi okula geç kalacağız."
"Kaldır kıçını Yeol!" Annem söylendiğinde aptal aptal sırıttım ve odama koştum. Ondan hoşlanıyor olabilir miydim, belki, hepsi Sehun'un suçuydu. Ama doğruydu, Jongdae benimle ilgileniyordu. Bugün de şaşırtıcı bir şekilde eve beni almaya gelmişti. Aynada bir süre oyalandıktan sonra babamın içinde birkaç damla bıraktığı parfümden sıkıp aptal aptal sırıtmamı içime gömüp dışarı çıktım. Çıkmadan annem çantama yemek kutularını tıkıştırdı.
Sonunda dışarı çıktığımızda Baekhyun merdivenin başında kollarını bağlamış bekliyordu. "Chanyeol'e saat taktırıcağım. Uyanmadığı her an çalacak." Kısa çocuğun yaslandığı yerden söylediklerine yüzümü buruştursam da Jongdae'nin gülmesine bakıp keyfim yerine geldi. "Bugün Baekhyun'larda buluşuyoruz," dedi çantasını sırtında düzeltirken. "Chanyeol söz verdin ders çalışacaksın diye, üstelik Bay Kim ağzımıza sıçar."
