"Burada durmanıza gerek yok." dedi Hye Mi. Ameliyata girmek üzereydi ve biz de Hemşire Jae ile odasında onunlaydık. Çıktıktan sonra yanına gitmemizi istiyordu ama şu an için saçma buluyordu.
Omuz silktim. O sağ salim ameliyattan çıkana kadar her saniye yanında olmak istiyordum. Ne kadar kırık ayaklarım gibi bir engelim de olsa, elimden geldiğinde yapacaktım.
"Sorun yok Hye Mi... Bak ne güzel birlikteyiz." dedi hemşire. Ona hak verdiğimi belli edercesine başımı salladım ama yüz ifadem öyle demiyordu. Gergindim. Sadece bir buçuk haftadır tanıdığım bu kızı seviyordum, ve şimdi de riskli bir operasyona girecekti.
Derin bir nefes aldım. Yaklaşık bir saat kadar süreceğini söylemişlerdi. Nasıl bekleyecektim? İçim içimi yerdi. Jay'i arasam buraya gelemezdi, Seul'dan çok da kolay gelinmiyordu.
Annemin yanına gidip sakin kalmaya çalışmaktan başka çarem yoktu. "Çıktığında ne yapmak istersin?" diye sordu Bayan Jae. Biraz düşündü. Dudaklarını büzdü. Daha sonra yine o gülümsemesini takınarak devam etti.
"Bacaksızın cevabını dinleyeceğim." gözlerim irileşti. Direkt de söylenmezdi, nihayetinde hemşire bir büyüğümüzdü. Neyin cevabı olduğunu sorduğunda öylece geçiştirdik. Neyse ki fazla takmamıştı.
Birkaç sessiz dakikanın ardından iki hemşire daha yanımıza gelmiş ve ameliyathaneye gitmeleri gerektiğini belirtmişlerdi. Bunun üzerine Hye Mi sedyeye yattı. Biraz sonra onun için yeni bir hayat başlayacaktı. Ne kadar istemesem de üzülmeyi öğrenecekti.
Odadan çıkmadan önce durdurdu onu götürenleri. Son kez bana bakıp her şeyin güzel olacağını söylediğinde, ben de gülümsedim. O zamana kadar çok konuşmamış olduğumu fark etmiştim. "Seni bekliyorum." dedim elimden gelen en mutlu ses tonuyla.
O doktorun yanına giderken, ben annemin odasına ilerledim. Onun da bugün taburcu olması gerekiyordu. Sandalyemin tekerleklerini bir hırsla kendim iterken, sakinleşmem lazımdı. Uzun koridoru aşıp anneme vardığımda, ayakta çantasını topladığını gördüm.
İçeri girip selam verdim. Sırtımı duvara doğru verip, izlemeye başladım. Fakat sessiz kalmak istemiyordu. "Hye Mi ile değil miydin?" başımı olumlu anlamda salladım. Ameliyata girmek üzere olduğunu söylediğimde şaşırmıştı. Ona bundan hiç bahsetmemiştim herhalde. Ya da bu kadar erken olmasını beklemiyor da olabilirdi.
Gelip saçlarımı okşadı. Alnımdan öptükten sonra yüzümü ellerinin arasına aldı. Gözlerime odaklandı. Gülüyordu. Anında gelen istekle ona sımsıkı sarıldım. Garipsememişti tabii ki o benim annemdi. Kollarını bana sararken yakınlaşmıştı. Ayaklarıma değmemek için ise ayrı bir çaba sarf etmişti.
"O iyileşince ve sen de yürüyebilir duruma geldiğinde, pikniğe gideriz. Şu sürekli gitmek istediğin yere." kıkırdadım. Piknik bana huzur veren bir aktivite gibi geliyordu ve doğrusu çok seviyordum. Eskiden Jay ve diğerleriyle sürekli giderdim. Bu küçük adada da elverişli bir alan vardı.
"O iyileştiğinde ilk iş çıkma teklifi edeceğim." dedim annemden ayrılırken. Bana irileşmiş gözlerle baktı. Koluma hafifçe vurarak kahkaha atmama sebep oldu. "Niye bana söylemedin?" omuz silktim. Hep ondan bahsediyordum anlamaması kendi hatasıydı.
Seoul'daki arkadaşlarımı aramak için cebimden telefonumu çıkarırken, cevap verdşm. "Her saniye ondan bahsediyorum. Anlamayan sensin." cihazı elimden alıp karşıma geçti. Yatağa oturdu ve sırıtarak sordu. "O biliyor mu?" kafamı oynattım eline uzanarak. "O da benden hoşlanıyor." Telefonu benden sakınarak devam etti konuşmasına.
"İlk defa birinden hoşlandın." göz devirdim. Herkes de sanki benim birini sevmemi bekliyor gibiydi. Neden şaşırıyorlardı? Kendime uygun birini arıyordum sadece. "Ve o da seni seviyor. Ah, Tanrı'ya şükretmelisin!"
En sonunda vazgeçerek sandalyemde arkama yaslandım. Sıkıntıyla nefes verip başımı hafif yana eğdim. "Sakın ameliyattan çıktığında bu konuyla ilgili bir şey deme. Utanmasını istemiyorum."
"Oğlum birinden hoşlanıyor, tabii ki kızla konuşup bir sürü soru soracağım Sunghoon." elimle yüzümü kapattım. Pes etmeyecek olduğunu bildiğimden zorlamadım. Tekerlekleri kapıya doğru iterek veda ettim anneme. Bizimkilerle sohbet etmem ve biraz kafa dağıtmam gerekiyordu. Daha sonra da ameliyatın bitmesine yakın aşağı inecektim. Söz verdiğim gibi...
____
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
