"Μάι Κεμικαλ Ρομανς"

Κεφάλαιο 6~ "Κλείσε τα μάτια σου και χόρεψε"

Ήταν επιτέλους μέσα Ιουλίου και το καλοκαίρι είχε μπει για τα καλά. Η ζέστη ήταν ανυπόφορη και το μυαλό των παιδιών ήταν στις παραλίες και στις βόλτες μέχρι αργά. Τα θερινά μαθήματα έφταναν στο τέλος τους και ο Μανώλης με την Αγγελική έκαναν σχέδια για τις καλοκαιρινές τους εξορμήσεις, ξαπλωμένοι στην παραλία μετά από ένα κουραστικό μάθημα.

"Μανώλη μού βάζεις λίγο αντηλιακόοοοοοοο;"

"Ναι ναι έλα να μην καείς και γκρινιάζεις μετά"

"Α δηλαδή την προηγούμενη φορά που κάηκες εσύ δε γκρίνιαζες"

"Άλλο εγώ. Εγώ είμαι αθώος και άσπρος σαν το γάλα!"

"Ό,τι να 'ναι είσαι αλλά τέλος πάντων. Μα ώρες ώρες δεν ξέρω πως σε αντέχω."

"Δε θα το σχολιάσω αυτό..."

"Πωωωωω ούτε μια πλακίτσα δεν μπορούμε να κάνουμε μαζί σου πια."

"Αφήνω αυτή τη συζήτηση και προτείνω να δούμε αν θα πάμε καμιά εκδρομή με το ΚΤΕΛ τώρα που τελειώνουμε τα μαθήματα."

"Να πάμε."

"Πού;"

"Όπου θες για να μη γκρινιάζεις κιόλας."

"Αν δε σε πνίξω σήμερα να μη με λένε Μανώλη."

"Εντάξει Αφροξυλάνθη μου!"

"Θα με τρελάνεις εσύ. Πάω για μια βουτιά, θα έρθεις;"

"Μπαα. Θα κάτσω λίγο να μαυρίσω"

Ο Μανώλης με γρήγορα βήματα απομακρύνεται από τον ίσκιο τους και προχωράει με στόχο του να φτάσει στη θάλασσα πριν γίνει τηγανητός. Παρατηρεί από μακριά τον άγγελό του που κουνάει τα πόδια της στον ρυθμό της μουσικής. Αποφασίζει να ξεκινήσει το κολύμπι γιατί ένιωθε πως οι πολλές ώρες στην καρέκλα του γραφείου του τον είχαν σκουριάσει. Το απαλό αεράκι σιγά σιγά δυνάμωνε και η άμμος ενοχλούσε τα μάτια της Αγγελικής. Όπως όμως αλλάζει πλευρά, βλέπει από την τσάντα του Μανώλη να προεξέχει το τετράδιό του και μία σελίδα που ήταν κομμένη έφτασε στην πετσέτα της Αγγελικής. Μπήκε στο μυαλό της άμεσα η σκέψη να τη διαβάσει.

"Μα ξέρω ότι ο Μανώλης θυμώνει όταν τον ρωτάω τι γράφει. Μου δίνει να διαβάζω τα κείμενά του και τα αγαπώ, αλλά ποτέ από αυτό το τετράδιο. Μα τι μπορεί να γράφει; Κείμενα για άλλη κοπέλα; Ποιήματα; Τραγούδια; Κι αν το μάθει ότι το διάβασα; Λογικά θα με σκοτώσει. Δε βαριέσαι όμως, χάρη θα μου κάνει." σκεφτόταν η Αγγελική καθώς έψαχνε τον Μανώλη, προσπαθώντας να καταλάβει αν τη βλέπει. Κολυμπούσε στα βαθιά. Σιγουρεύτηκε πως όλα τα υπόλοιπα πράγματα ήταν στη θέση τους, πήρε τη σελίδα και ξεκίνησε να διαβάζει: