"Μάι Κεμικαλ Ρομανς"

Κεφάλαιο 8~ "Κι αύριο βράδυ είναι."

Η ώρα ήταν 03:53.

Τα μάτια του Μανώλη συναντούσαν το ταβάνι και στη θέση της λευκής μπογιάς έβλεπε το βλέμμα της αγαπημένης του. Μίσησε τον εαυτό του για όσα της είπε εκείνο το σούρουπο. Οι τύψεις του τον άφησαν μόνο του, να περιμένει μια απάντηση σε ένα μήνυμα που είχε στείλει ώρες πριν.
Το παίρνει επιτέλους απόφαση, η Αγγελική δεν πρόκειται να του απαντήσει σύντομα. Σηκώνεται γρήγορα από το κρεβάτι, φοράει ένα φούτερ, αρπάζει τα ακουστικά του και κατευθύνεται προς το σπίτι της. Είναι αποφασισμένος πως θα την έκανε να καταλάβει πόσο την αγαπάει και πόσο θέλει να είναι μαζί της για το υπόλοιπο της ζωής του, όσο κι αν ήταν αυτό.

04:10
Η Αγγελική με δάκρυα στα μάτια της νιώθει τη δόνηση του κινητού στο κρεβάτι της. Αναπάντητη κλήση: Μανώλης. Εκείνος επέμενε, ώσπου κάποια στιγμή η Αγγελική ανησύχησε και σήκωσε το τηλέφωνο.

"Ναι;" είπε με την πιο κοιμισμένη φωνή που μπορούσε ποτέ να κάνει.

"Να το σηκώνεις το γαμημενο όμως, σε χρειάζομαι."

"Τι έγινε;"

"Στα παγκάκια κοντά στο σπίτι σου. Σε 5 να είσαι εδώ. Μην αργήσεις."

Η κλήση τερματίστηκε.

Ο φόβος και η ανησυχία της την έκαναν να πεταχτεί από το κρεβάτι και να τρέξει στο αγόρι της.
Εκείνος την περίμενε φαινομενικά χαλαρός, καθισμένος σε ένα παγκάκι και στα χέρια του κρατούσε δύο κόκα κόλες. Μια cherry που τόσο πολύ αγαπούσε η Αγγελική και μία με λεμόνι για αυτον.

"Πες μου λίγο, είσαι ηλίθιος, ή απλά χαζός;"

"Είμαι τρελός για 'σενα."

"Τι λες; Έχεις πιεί;"

"Σε θέλω Αγγελική μου."

"Μανώλη, τι συμβαίνει; Πριν λίγες ώρες δεν ήθελες καν να με δεις μπροστά σου και τώρα τι είναι αυτά που κάνεις;"

"Δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι την αδικία που επικρατεί στην κοινωνία μας. Γιατί να μην μπορώ να περάσω κάθε δευτερόλεπτο κάθε μέρας και κάθε νύχτας μου μαζί σου; Γιατί να μην είσαι συνέχεια στην αγκαλιά μου και να σε βλέπω ελάχιστες ώρες της ημέρας, όπου τις μισές από αυτές τσακωνόμαστε; Είναι καλοκαίρι, αγάπη μου. Ας αφήσουμε για λίγο τις ανησυχίες μας στην άκρη και ας απολαύσουμε τον χρόνο που έχουμε για μας."

"Σ'αγαπάω" ψιθυρίζει μέσα από τα δόντια της η Αγγελική.

"Τι είπες;" της απαντάει καθώς ανοίγει τα αναψυκτικά τους.