The Sleeping Killer

Hoofdstuk 8

Aiden werd wakker en kreeg de schrik van zijn leven. Op zijn nachtkastje zat de Gremlin uit zijn droom met zijn beentjes te wiebelen. Hij schoot overeind. "Wat doe jíj hier!?" Het wezentje keek hem met grote, onschuldige ogen aan en legde zijn hand over Aiden's mond. "Aiden moet niet schreeuwen." Aiden probeerde te antwoorden maar de Gremlin haalde zijn hand niet weg. "Je moet goed luisteren. Jij bent de Uitverkorene. Je moet met mij mee naar Fairymea. Via daar kunnen we Styxx bereiken en dan moet jij de Schim uitdagen tot een gevecht op leven en dood. Aiden trok de hand weg. "Waarom zou ik meegaan?" De Gremlin boog zijn hoofd. "Je zusje is ontvoerd door de Schim." "Isabella!?" Het wezentje knikte. Aiden's verstand ging op nul en hij stond op. "Ik ga mee." 'Pak mijn hand vast en laat niet los, wat er ook gebeurd. Dan komt alles goed.' De lange vingers omsloten Aiden zijn hand. Hij kreeg een vreemd gevoel in zijn buik en ineens stond hij in de vallei uit zijn droom.

Vladimir boog zich over het kleine figuurtje dat voor hem op de grond lag. Het was een klein meisje en haar kleine lichaam schokte van het huilen. Hij had ineens honger. Hij stak zijn gevorkte tong uit en likte over haar wang. Ze begon te gillen. De Schim, die met zijn rug naar het tafereel toe had gestaan draaide zich zo snel om dat zijn zwarte mantel wapperde. 'Alle walgelijke wezens bij elkaar. Vladimir laat dat!' Beschaamd keerde de schurftige hond zich van het meisje af. De Schim kwam dichterbij en pakte het gezichtje met twee handen beet. 'Stop met janken en vertel me je naam.' Het meisje schrok en keek hem met grote ogen aan, maar ze stopte wel met huilen. 'Ik heet Isabella,' stamelde ze. De Schim duwde haar van zich af en barstte in lachen uit. 'Dit is mijn kans! Mijn kans om dat joch in handen te krijgen en hem te manipuleren! Dit hele koninkrijk zal voor mij buigen en sidderen onder mijn machtige heerschappij!' Een ijsblauwe flits weerkaatste tegen de wanden van de grot en trof Vladimir in zijn maag. 'Buig voor me!' Vladimir klapte dubbel van de pijn terwijl de Schim niet kon stoppen met lachen. Het geluid, vervuld van leedvermaak, weerkaatste in het gehele grottencomplex en liet alle duistere wezens huiveren. 

Aiden keek om zich heen, op zoek naar de andere Gremlins uit zijn droom. Maar ze waren er niet. Hij draaide zich om. 'Waar is de rest?' 'Ze hebben zich verstopt, ze zijn bang voor wat komen gaat. Zo gek is dat niet, er zijn al vijf Gremlins verdwenen.' Aiden dacht terug aan zijn droom en het Gremlinmeisje dat ineens weg was. Hij liet zich op de grond zakken. 'En nu? Hoe komen we in Styxx?' 'Het zal gevaarlijk worden. We moeten langs bergen en rivieren. Diepe dalen en hoge kliffen. Dicht woud en zinderende woestijn. We gaan verder dan iemand ooit gegaan is en zullen wezens zien die niemand anders ooit gezien heeft. Ze kunnen dodelijk zijn, maar ons ook helpen. En dan moeten we Styxx ook nog zien te overleven.' Aiden voelde een brok in zijn keel. Dit alles klonk niet bepaald veilig. 
De Gremlin stond op en liep een stukje naar het oosten. 'Wacht even,' zei Aiden. 'Als er dan toch een kans is dat we samen sterven, mag ik dan op zijn minst weten hoe je heet?' De Gremlin sloeg zich tegen zijn voorhoofd. 'Sorry, helemaal vergeten voor te stellen. Ik ben Felu. Kom je? We moeten deze kant op.' Aiden stond op en liep achter Felu aan. Na een halfuur gelopen te hebben stonden ze stil voor een groot woud. Vreemde geluiden kwamen hen tegemoet en de schaduwen leken te bewegen. 'Moeten we hier echt doorheen?' Felu knikte. 'Dit woud is praktisch ongevaarlijk. De Norgels hebben hier niet echt de kans gehad om zich te ontwikkelen.' 'Wat zijn Norgels?' 'Dat leg ik je wel uit als we er een tegenkomen, er gaat nu kostbare tijd verloren. Komop.' En met die woorden liep Felu het bos in.