The Sleeping Killer

Hoofdstuk 4

Aiden ging de deur door. Hij kwam in een kamer. Een witte kamer. Een kamer die zo oogverblindend wit was dat hij automatisch zijn ogen een beetje toekneep. Tegen de muur stond een donkerbruine bank. Een rood theekopje met aangekoekte koffieresten stond op een kleine salontafel. Er lag een groezelig kleedje op de zeilen vloer en verder was de kamer leeg.

What the hell doe ik hier? dacht Aiden. Ineens hoorde hij de vreemde stem die hij ook op het schoolplein had gehoord. 'Dood hem,' lispelde de stem. 'Snijd zijn strot door... Geniet van het bloed...' Aiden voelde zich wit wegtrekken. 'Voel je je wel goed?' Hoorde Aiden ineens iemand vragen. Geschrokken draaide hij zich om. Achter hem stond een oude man. Hij was klein, mager en hij had een kaal hoofd. Kleine, waterige blauwe ogen keken hem bezorgd aan. 'Ja... Ja ik voel me prima,' antwoordde Aiden. De man schuifelde naar een kast. 'Ik krijg bijna nooit bezoek weet je. Mijn vrouw is jaren geleden overleden en mijn kinderen hebben het allemaal te druk. Vijf kinderen heb ik. En allemaal hebben ze het te druk. Dat is toch raar. Vind jij dat niet raar?' Aiden kreeg geen kans om te antwoorden want de man praatte verder. 'Toen ik vroeger jong was woonde mijn opa ook bij ons in huis. Dat was heel normaal. Maar de tijden zijn veranderd jongen. Niets is nog hetzelfde. Wil je misschien een koekje?' De oude man hield Aiden een koektrommel voor. Aarzelend pakte hij een koekje. 'Bedankt.' Langzaam liet de oude man zich op de bank zakken. 'Vertel me eens jongen. Waarvoor ben je gekomen?' Aiden slikte. Wat moest hij zeggen? Hij wist het zelf niet eens. 'Je weet het wel,' zei de stem in zijn hoofd opeens. 'Je bent gekomen om bloed te vergieten. Zijn bloed. Je bent gekomen om iemand een mes tussen zijn ribben te steken. Tussen zijn ribben. Doe niet net alsof je dat niet beseft.' 'Ik ehm... Ik ben gekomen omdat... Omdat...' 'Laat maar jongen. Ik hoef het niet per se te weten. Wil je misschien wat drinken? 'Ja graag.' De oude man maakte aanstalten om op te staan. 'Blijft u toch zitten,' zei Aiden. 'Ik pak het zelf wel.' Dankbaar keek de man hem aan.

In het kleine keukentje trok Aiden voorzichtig alle laatjes open. Hij had de moed al opgegeven toen hij in de laatste la een groot, glanzend keukenmes vond. Een gevoel van overwinning overspoelde hem. Trillend op zijn benen liep hij terug naar de kleine woonkamer. Het mes woog zwaar in zijn hand. 

De oude man keek op toen hij weer binnenkwam. 'Kon je alles vinden? Sorry ik ben nogal cha... Toen viel hij stil. 'Waarom heb je dat mes bij je?' Aiden antwoorde niet. Alle spieren in zijn lichaam waren strakgespannen. De adrenaline joeg door zijn lichaam. 'Bloed... Bloed... Bloed...' De stem in zijn hoofd herhaalde dat in een hypnotiserend ritme. Aiden kon alleen nog maar aan bloed denken. Rood bloed, glinsterend op zijn handen. Bloed dat in vegen op de muur zat. Bloed dat klopte in de halsslagader van de oude man. Hij kon het bijna ruiken. Hij verlangde er zo erg naar. 

De oude man stond op. Aiden aarzelde niet. In een beweging gooide hij het scherpe mes naar het hoofd van de man. De punt drong tot diep in de schedel door. Het bloed spatte in het rond. Even keek de oude man verbaasd, alsof alles nog niet tot hem was doorgedrongen. Alsof het nog niet tot hem was doorgedrongen dat hij zojuist vermoord was. Toen viel hij voorover. Zijn schedel kraakte toen het lemmet nog dieper zijn hoofd in geduwd werd. Zijn schedel kraakte nog een keer toen de punt van het mes er in zijn achterhoofd weer uit kwam. Genietend stond Aiden naar het hele schouwspel te kijken. 

Aiden! Aiden! Wordt eens wakker man! Met een doffe dreun knalde Aiden met zijn voorhoofd op zijn tafel. Met een pijnlijk gezicht keek hij naar Bram, de jongen die naast hem zat. Godsamme man, waar was dat goed voor!? Bram wees naar meneer Oldenhave, hun docent Engels. Die zat hem met een vermaakte grijns aan te kijken. 'Wel wel. Heeft meneer niet genoeg geslapen vannacht? Heeft hij besloten die verloren uren tijdens mijn les in te halen? Met rode wangen schudde Aiden zijn hoofd. 'Het spijt me meneer.' 'Ik heb niets aan spijt. Ik hoef jou niet langer in mijn les te hebben. Ga je maar melden!'  Ja maar...' Niks "ja maar" dat had je je maar moeten bedenken voordat je de binnenkant van je ogen ging bekijken. Ik kan me niet voorstellen dat die interessanter zijn dan de onverwachte overhoring die jij morgen gaat krijgen. Hoofdstuk een, twee en drie. Succes alvast.' Onverwachte overhoring? aiden kon zijn ogen niet geloven. 'Dat slaat echt nergens op!' Meneer Oldenhave keek hem woedend aan. 'Zeg dat maar tegen de directeur!' 'Best! Krijg toch lekker de klere man!' Aiden rende het lokaal uit en liep rechtstreeks de herentoiletten in. Hij liet het koude water uit de kraan over zijn polsen stromen. Hij keek in de spiegel en kreeg de schrik van zijn leven. Zijn ogen waren rood...