Görmüyorsun Hiç | Gay [Tamamlandı]

birbirimizden büyük sevdikçe küçüldük

Kimse bana taşınmanın bu kadar zor olduğu hakkında bilgi vermemişti. Başlarda eğlenceli olacağını düşünüyordum ama koskoca iki gün olmuştu ve ben bu dağınıklığın içinde kafayı yemek üzereydim. Enes ise hiç yardımcı olmuyordu, üzerinde neredeyse bir salon eşya olan koltukta uzanmış oyun oynuyordu.

İşin garip tarafı henüz benim hiçbir eşyam gelmemişti. Yeni aldığımız yatak dışında kıyafetim, kişisel eşyalarım, hiçbir şeyim yoktu çünkü evin hala sakinleştiğine inanmıyordum ve babamla karşılaşma riskini göze alamazdım. Bu kargaşayı sadece Enes'inkiler yaratıyordu ve bu durum umurunda bile değildi.

Onun gibi rahat olmayı çok isterdim ancak en ufak karışıklık bile beni huzursuz ederken bunu yapamazdım. İçimden ona söve söve yerdeki eşyaları ayırmaya başladım.

Karnım bu saate kadar bir şey yemememe isyan edercesine guruldayınca iki gün önce Cihan'ın benim için hazırladığı kahvaltıyı düşündüm.

Sabah kapıda beni beklemekten ağaç olmuş Enes'in aramasıyla uyanmıştım, benim yüzümden neredeyse ev bakmaya geç kalıyorduk. Bu yüzden apar topar evden çıkmam gerekmiş, Cihan'ın hazırladığı leziz tabağı reddetmek zorunda kalmıştım.

Uyuyakaldığım için kendimden nefret ediyordum. Eğer o kahvaltıya kalabilseydim önceki gece yaşadıklarımızın etkisiyle aramızı düzeltebilirdik. Resmen ellerimle geri tepmiştim bu şansı.

Ama beni en çok üzen bakışları olmuştu. Kalmamı istiyor gibiydi. Hatta birkaç defa beni kendisinin bırakması için ısrar da etmişti ama ben zaten Enes'in beni beklediğini söylediğimde vazgeçti. Biraz da bozulmuştu.

Kanepede yatan çocuğa doğru elimdeki eşyaları gösterdim,
"Enes, bunlar nereye koyulacak?"

Öyle odaklanmıştı ki telefondan kafasını kaldırıp bakmadı bile. Tam saydıracaktım ki bu sefer benim telefonumdan bir bildirim sesi geldi.

Evdeki diğer her eşya gibi Enes'in önceki evinden getirdiği masaya uzanıp telefonumu aldım. Bir mesaj gelmişti ancak gönderen numara kayıtlı değildi.

05...: Furkan konumunu at

Profil fotoğrafı görünmüyordu, numarası tanıdık da değildi. Acaba yanlış numaraya mı gönderdi ya da dalga mı geçiyor diye düşünüyordum ama adımı tahmin etmiş olamazdı herhalde.

Beni tanıyan biriydi, belliydi ama insan bir kendini tanıtmaz mı önce? Direk konum at diye girilmezdi ki.

Ellerim tedirginlikle klavyede dolaşırken bu kişinin babam olma ihtimalini düşünüyordum. Numarasını engellediğim için bana mesaj atamazdı, başka birinden ulaşıyor olabilirdi.

Siz: Sen kimsin?

Mavi tik olması çok uzun sürmedi, birkaç saniye sonra da cevap gelmişti.

05...: Cihan
05...: Hadi at artık

Rahat bir nefes alıp kemirdiğim tırnağımı ağzımdan çektim. Demek sonunda numarasını almama izin vermişti. Hemen numarasını kaydettim.

Siz: Cihan korkuttun beni
Siz: Önce bir kendini tanıtsaydın ya

Cihan: Pardon
Cihan: Atacak mısın?

Siz: Neden ki? Ne yapacaksın?

Cihan: Laptopunu getiricem?

Son günlerde yaşananlardan dolayı proje aklımdan çıkmıştı diye bir cümle kursam da inanmayın. Aylardır emek verdiğim şeyi ne olursa olsun unutacak değildim. Sürekli aklımdaydı ve kıyafetlerimi almaya gittiğim gün onu da almayı düşünüyordum.