"Without You" -CB-

Without You #8

Flashback-2

"Bana ne olduğunu anlatacak mısın?"

"Chanyeol... Ailem taşınmak istiyor, belli sebeplerden dolayı. Yani-"

"Sorun değil ben her sabah gelir seni alırım."

"N-ne? Neden ki?"

"Yoksa sen stüdyoya gelmek istemiyor musun?"

"Elbette istiyorum! Hatta bu her gün istediğim-"

O öylece donakalırken ben de gözlerimi kırpıştırdım. Evet, zihnim bugün söz dinlemiyor olmalı. Kendimi özel hissetmeme neden olacak başka bir şey bulamadı sanki.

"Yani... Kafa çocuksun, her gün belli bir miktar doz iyi geliyor."

Şüpheli bulduğum bir gülümseme bıraktığında kaşlarımdan biri havalandı.

"Hmm... Tamam. Dediğin gibi olsun. Bekle. Sen. Taşınıyorsun."

Gözlerim bir anda açılırken omuzlarını tuttum sıkıca

"Tam olarak nereye? Yurtdışı mı? Başka bir şehir mi? Uzaya mı gideceksin?"

"Chanyeol sakin ol, belki bir kaç mahalle öteye, zaten tanışıyoruz demedim, taşınmak istiyorlar dedim"

"Sen istemiyorsun?"

"Ben neden istiyeyim? Benim burda kurulu bir düzenim, işim, dostlarım var."

Derin bir nefes aldım.

"Eğer taşınırsanız, evden kaç, bizde kalırsın."

Attığı kahkaha ile ayağımın teki oynamaya başlarken saçlarımın diplerini kaşıdım.

"Ne ya? Hiç yapmadığın şey mi?"

"Elbette, ama kaçarak değil, izin almalıyım ki, izin verirler zaten."

"Bir an, seni artık göremeyeceğim diye çok korktum."

Bakışlarımı parktaki ağaç ışıklandırmalarına çevirirken yanağımda hissettiğim yumuşak dokuyla yutkunmayı unutmuştum sanki.

"Merak etme, benden kurtulamazsın."

"Ya-yarın tekrar gelir misin peki? Buraya, yani, gelelim mi?"

Ona bakınca gözlerinin içindeki gülen suratı bile fark etmek hoşuma gitmişti.

"Gözlerinin içi hep gülüyor..."

"Evet? Ağlasın mı?"

"Hayır, sadece... Farklı hissettiriyor."

"Nasıl farklı?"

Ellerini aramızdaki küçük boşluğa koyup biraz daha yaklaşırken yanağımdaki histen dolayı gözlerim ara ara dudaklarını buluyordu.

"Farklı işte. Yani, daha önce görmedim öyle birini."

Yavaşça ayağa kalkarken elimi sana uzattım.