HOPE IN LOVE

Chapter 12

CHAPTER 12
FAYERI’S POV
Lahat kami ngayon ay nasa restaurant ulit nina Roxy pero ibang branch naman. It is currently nine in the evening at halos tipsy natong mga kasama ko. We are celebrating the successful first appearance ng BITI girlgroup. I am very proud sa kanila because they did a very good performance kanina. Maraming positive feedbacks at puro papuri ang naani nilang lima. #WOW #ANGGAGALINGNILANGLAHAT #WESTAN #ILOVEBITI #GIRLPOWERWINS #VOCALQUEENS #SHANITHEANGELICVOICE #MICKEYTHEFUNNYBUTTALENTEDGIRL #ROXYSOCLASSYWHILEDANCING #MIAISMYBIAS #PRESSYBESTGIRL. Yan halos lahat ng mga tweet nila after mapanuod ang show. Trending sila sa twitter until now.

“Hoy Roxy, tama na nga yan! You’re drunk na oh” saway ni Mickey kay Roxy kasi pulang-pula na ang mukha nito habang nakalihis na sa balikat nito ang strap ng dress niya. Parang konting inom nalang ay magpapass out na ito sa sobrang kalasingan.

“NO! Huweg n-ninyo akeng hawakan shabe, I can manage-“ sigaw ni Roxy with matching wasiwas ng kamay sa ere.

Na alarama kami bigla ng biglang tumayo ito at pumunta sa ibabaw ng mesa. Lahat kami ay tulong-tulong para maibaba lang si Roxy, sobrang pasaway talaga. Minabuti nalang naming na umuwi na kasi baka may sumunod pa sa kalokohan ni Roxy. Alam na alam ko na si Mia na ang susunod na tatayo sa ibabaw ng mesa at mag sesexy dance kung sakali, baka makasakal na talaga ako dito.

“Oh ikaw na bahala kay Roxy at Mia, mag-iingat kayo” bilin ko kay Mickey bago paman siya makapasok sa loob ng taxi, mabuti at di naglasing tong isang toh. Sabay na silang uuwi kasi pareho lang din naman kasi sila ng condo na tinutuluyan ngayon.

“Aye Aye Fayeri, ako na bahala sa dalawang lasingga na’to” sabay salute sa akin tapos ay pumasok na ito sa loob ng taxi.

Kaming dalawa nalang ni Shani ang natira ditto sa labas ng resto, kanina pa kasi umuwi ng bahay si Pressy because of her curfew. Nag seset kasi yun ng curfew for herself, sanay na kasi yun na ganun, mga 7 pm nasa bahay na.

“Shani let’s go, hatid na kita.”

“Ok sige Fayeri, salamat”

I think this is the right time to ask Shani some personal questions. All of them ay alam ko na ang halos lahat ng background nila about their family and lovelife, but when it comes to Shani, I still have some blank details about her. Pano ko siya matutulungan if di ko pa alam kong ano ang problema.

“Uhm Shani, can I ask you questions?”
Agad naman siyang lumingon sa akin at tumango.

“Oo naman Fayeri, ano ba tanong mo?”

“About your uhm, Family?”
Nang marinig niya iyon ay kitang-kita ko ang paglungkot ng mga mata niya. Isa yan sa mga nakita ko kay Shani simula palang, her eyes are so expressive, you can easily see how she feels. Ang mga mata niya ang nakakapag bisto kay Shani everytime.

“They are gone Fayeri, matagal na”

“Oh I am sorry Shani, it’s okay if you don’t want to talk about it”

“Hindi, ayos lang talaga Fayeri. Matagal naman na yun, naka move-on nako.”

“Well kung ganun, can I ask why they died?”
Curious na kasi talaga ako kaya di ko na napigilang itanong.

“Hindi pa talaga ako sigurado kung patay na ba sila Fayeri. Kasi ang totoo niyan hindi ko sila nakita, lumaki ako sa isang ampunan, ang sabi ni mother superior na siyang itinuring kong ina ay wala na daw sila kaya sa ampunan na ako bumagsak.”

“Eh bakit nag-iisa ka nalang ngayon Shani? Bakit ka umalis sa bahay ampunan?”

“May naka ampon sa’kin Fayeri-“

“Talaga? Sino naman sila?”

“Hindi ko na matandaan Fayeri eh, limang taong gulang palang ako noon”
“Bakit wala na sila ngayon? Nasan na sila Shani?

“Iniwan nila ako nuon sa may bakery ditto sa Maynila”

“What? Napaka walang puso naman nila!”
“Siguro nagawa nila yun kasi napilitan lang silang ampunin ako. Pero mabuti nalang at may pamilyang kumupkop sa akin ng mga panahong iyon. Ang pamilyang Marquez-“

JUSTIN’S POV

“Sir, hindi pa po nakakauwi si ma’am Shani sa bahay niya. Pinuntahan din naming sa palengke kanina, wala rin siya doon.”

“Maghintay ka lang diyan Rupert and then report me asap if nandiyan na siya. Then tell your men to find her, kung kailangan niyong halughugin ang buong Manila gawin niyo.”

Anong oras na at di pa siya nakakauwi? Di ko mapigilang mag-alala, baka may nangyari na sa kanya. I should be more careful right now, I don’t know if Inna knows na nakaka-alala na ako at binabantayan ko pa din si Shani hanggang ngayon.

“Yes Sir, we will do our best tonight”

I hang-up the phone and immediately grab my car key. My emotions won this time, I should also find a way para malaman kong ligtas siya. I can’t stay still and wait till they give me an update. I SHOULD FIND HER AND MAKE SURE THAT SHE’S SAFE.