Kapak tasarımı bana aittir...
Ruhum tüm parçalarını bir araya getirmekten ve tekrar tekrar aynı şekilde bölünmekten yoruldu her adım atışımda yeni bir gerçekle sarsılan ruhum bu sefer de bir azrail'in tüm geceye meydan okuyan gözlerinde tutuklu kalm...
Her dokunuşun benim için ilaçken benim için bir şey hissetmemen vücuduma yayılan bir zehirdi. Peki sen hem yaralayıp hem iyileştirmeyi nasıl başarıyordun?
3 Hafta sonra.......
Artık ayağım tamamen iyileşmişti. Alçıyı çıkarmıştık ve en önemlisi artık Araf'ın beni taşımasına gerek yoktu. Sabah erkenden kalkıp hazırlanmıştım. Aynadan son kez kendime baktım. Şirketimi evden yönetmeme rağmen bayağı yol katetmiştim. Bugün babamın yer altı işleriyle ilgilenecektim. Dosyada ilgimi çeken eğitim alanıydı orada bana hizmet edecek adamlar yetişiyordu. oraya gitmeyi çok istiyordum bir de depo vardı tabi. Çantamı telefonumu ve diğer dosyaları elime alıp aşağıya indima
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Araf iki haftadır yurt dışındaydı. Kokusunun sindiği ev artık onun gibi kokmamaya başlamıştı. Özlediğimi hissediyordum. 14 gün 6 saattir konuşmuyorduk birbirimizin sesini duymuyorduk Efe ve Ceren eve gidip geliyorlardı. Demir ile çok iyi anlaşmıştık. Araf'ın kardeşi gibiydi çok yakındılar ve aralarında kuvvetli bir bağ olduğunu hissediyordum. Aşağıya inince Demir yine beni karşılamıştı.
"Günaydın yenge "
"Günaydın Demir "
Neşeli sesi beni gülümsetmişti. Elimdeki dosyaları ve çantamı masaya bırakırken Ona dönüp lacivert gözlerine baktım
"Hayırdır neden bu kadar neşelisin ?"
"Neden gidip görmüyorsun ?"
Kaşlarımı çattım. Mutfağa beraber ilerledik burnuma dolan kokuyla burnumun direği sızlamıştı. Gözlerim istemsizce dolarken hızlıca mutfağa girdim. Onu karşımda görünce gülümsemiştim.
Diye fısıldadı. Zorlukla yutkunup gözlerimi kapattım. Belime yerleştirdiği elinin başparmağı ile belimi okşarken nefesi boynuma çarpıyordu. Boyu benden uzun olduğu için ayakalrım yerden temasını kesmişti beni bir nevi taşıyordu. Bu sarılma kaç dakika sürmüştü bilmiyordum ama hiç bitmesin istiyordum. Ceren ve Efe bizi izliyorlardı. Araf beni indirip elini belimden çekti. İki eliyle yüzümü kavrayıp anlımı öptü. Gülümseyip gözlerine baktım.
"Nasılsın ?"
Dedi. Ellerini tutup yüzümden çektim ama ellerini bırakmamıştım. Bu sarılma ne kadar özlemimi geçirmeye yetmesede yapabileceğim bir şey yoktu.
