ما سجله القلم

يا جبروت

جاى يقولى ياجبروت .....
بقى انا جبروت ......
انا برضو اللى سبت الحب يموت ......
انت اللى روحى فيك متشعلقة .....
بعدت عنى وحياتى فضلت متعلقة .....
وبعد كل دا وجاى تقولى يا جبروت....
ياجبروتك ........
انت وكل حاجة كانت بتفوتك.....
كانت اجمل لحظات بتفوت.....
وكنت بقول مش مهم ......
مادام الحب موجود ........
واتارى الحب كان بيموت.......
وبعد دا كله جاى تقولى ياجبروت.... 
بيسألنى فين القلب اللى كان بيتساهل.....
علشان حب يستاهل........
وانت مش شايف ......
ان الحب كان على فراش الموت.....
وباهمالك وردود افعالك........
سبت الحب يموت.........
ولسه جاى يقولى ياجبروت.......
وانت مكنتش جبروت ........
وانت زى القطر بتفوت......
وسايب قلبى وراك يموت......
وكأنك كنت بتسابق.......
وحبنا ولا كان معاك فارق......
وشوفتنى بقع وعليك بنادى......
وانت ولا انت هنا وعادى ......
ولا عليا سائل.....
ومن امتى بتهمك دى المسائل.....
هدافع بإيه وتقولى إيه.......
ما كفاية بقى حجج هشة .....
خلتنى عايشة .....
فى قصة حب عاملة زى العشة ....
بايشة.......
فى قلب بركة .....
اوهام ووعود ....
لا بتقدم ولا بتخلى .....
اللى فات يعود......
رد وقال لى......
عارف إنك اكتر.....
حد ضمنى ......
وقلبك اكتر قلب حبنى......
خلينا نعود......
ونلحق حبنا قبل ما يموت......
ضحكت .......
لأنه لسه فاكر حبنا موجود.....
ياسيدى عمر ما اللى مات بيعود......
ويبقى موجود.......
ما فيش ميت تحت التراب...........
بيعيش.....
واللى بينا أصله كان سراب.........
متخبيش......
يرد ويقولى اللى اتكسر يتصلح......
كل حاجة بتتصلح ......
إلا كسر الروح.....
مافيش ايد طبيب .....
تقدر تصلح......
ولا داوى جرح الروح......
انا شوفت كل اللى بينا بيدوب......
ومش باقى منى غير يادوب......
شوية علشان أتوب..... 
من وهم كان فى قدرى مكتوب .....
وقلبى تاب ....
من بعد ما ساب....
حب دلوقتى تحت التراب......
وساب مكانه فى قلبى عذاب.....
بعد دا كله جاى تقولى يا جبروت......
انا جبروت ......
●●●●●●●●●●●
بقلمى :متيمة الكتب
ندى بسيونى ❤