"ဟင်..အရှင်..."
ရှောင်ကျန့်လည်း..ထိုနေရာမှလှည့်ထွက်မည်အလုပ်...
"ကျန့်ငယ်....ခနလောက်ပါ....ကိုယ်ပြောတာကိုခနလောက်နားထောင်ပေးပါ..."
"လွှတ်ပါ..ကျွန်တော်ခင်များကိုမသိဘူး...ကျွန်တော့်ကိုလွှတ်ပေးပါ...."
"ကျန့်ငယ်ရယ်..ကိုယ့်ကိုအဲ့လောက်တောင်မုန်းသွားပြီလား...ကို့မှာဘာအပြစ်ရှိလို့လဲ..."
ရိပေါ်တမင်မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်...မဟုရင်ရှောင်ကျန့်သည်..သူ့ကိုစကားပြောမည်မဟု..
"ဘာအပြစ်ရှိလို့လဲဟုလား...ဟက်သိပ်ရီရတာပဲဝမ်မင်းကြီး...ဟုပါတယ် ဝမ်မင်းကြီးကအပြစ်မရှိပါဘူး..ကျွန်တော်ပဲအပြစ်ရှိခဲ့တာ..ဝမ်မင်းကြီးမမှားပါဘူးကျွန်တော်ပဲမှားခဲ့တာပါ....ဟင့်ကျွန်တော်ချစ်ခဲ့လို့.. ဟင့်..ကျွန်တော်ခင်ဗျားကိုချစ်ခဲ့လို့......ကျွန်တော်ခင်ဗျားကိုမချစ်ခဲ့မိရင်
အင့်......"
ရိပေါ်ရှောင်ကျန့်ကိုယ်လေးကိုရင်ခွင်ထဲဆွဲကာဖတ်ထားလိုက်တော့သည်..
"လွမ်းနေတာကျန့်ငယ်ရဲ့ရင်ခွင်လေးကို...သတိရနေတာကျန့်ငယ်ရဲ့အသံလေးကို..ကျန့်ငယ်ရယ်ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်...အရာရာတိုင်းကို...
နောက်ပြီးကိုယ့ဝန်ခံပါရစေ..အဲ့နေ့က.ကျိုးကျစ်လော့နဲ့ကိုယ်..ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ပါဘူး.....
"ပြီးခဲ့တာတွေကပြီးပါပြီ..မင်းကြီး..ထပ်မပြောပါနဲ့တော့ကျွန်တော်တို့ဘဝနဲ့ကျွန်တော်တို့ပျော်ရွှင်နေပါပြီ...."
"ကျန့်ငယ်ရယ်..."
"ခွင့်ပြုပါ...."
"သခင်လေး......"
"ဟင်...စစ်ကျွေး.ကျင်းရီ..."
"ဟင့်..သခင်လေး...သခင်လေးရယ်..သတိရနေခဲ့တာ..."
"ဟင့်...ဟင့်..ဟုတယ်သခင်လေး..အရမ်းလွမ်းနေတာသခင်လေးအရမ်းရက်စက်တယ်.ဟင့်. .ဘာလို့တစ်ယောက်တည်း.ထွက်သွားရတာလဲ..
ကျင်းရီတို့ရောခေါ်သွားရမှာ..ဟင့်. "
"ကျင်းရီတို့ရယ်ကျန့်ကျန့်ကဘာလို့ခေါ်သွားရမှာလည်းကျင်းရီတို့မှာလည်းကျင်းရီတို့ဘဝနဲ့ကျင်းရီတို့ရှိတယ်လေ....ကျန့်ကျန့်ကျင်းရီတို့ဘဝကိုကျန့်ကျန့်နဲ့လိုက်ပြီးမကုန်ဆုံးစေချင်ပါဘူး.."
BẠN ĐANG ĐỌC
အရှင်၏အဖြည့်ခံ
Lãng mạnကျန့်ကျန့်အပေါ်လုပ်ခဲ့တဲ့အမှားတွေကိုအရှင်ပြန်ပေးဆပ်မှာပါဘယ်ဘဝရောက်နေနေအမှားတွေကျေသည့်အထိအရှင်ပြန်ပေးဆပ်မှာပါ....... ဝမ်ရိပေါ် အရှင်ကျန့်ကျန့်ကိုမချစ်နိုင်ရင်တောင်ကျန့်ကျန့်ကအရှင့်ရဲ့အဖြည့်...
