มองลงมาตรงหัวใจให้หมองหม่น เหมือนดั่งฟ้าไร้ตะวัน ไร้สีแสง จำพลัดพรากจากไปให้อ่อนแรง เหมือนฟ้าแกล้งให้สองเราไปไกลกัน ยามนี้เธออยู่หนใดให้ห่วงนัก เมื่อคนรักจากไปยังห่วงหา มิได้อยู่เคียงกันใกล้ใกล้ตา เพียงข่มตาหลับไหลแสนยากเย็น อยากจะอยู่ดูแลโอบประคอง ให้เราสองเคียงกันไปทุกถิ่น อยากกระซิบออกมาให้ได้ยิน ให้หัวใจโบยบินอยู่เคียงกัน เพียงหัวใจของเธอยังรักมั่น อย่าไหวหวั่นกับเส้นทางทำห่างเหิน อันใจคนนั้นหนาสุดประเมิน ไปท่องเที่ยวเพลิดเพลินหลงลืมกัน หากวันนี้หัวใจยังพันธ์ผูก ขอให้ปลูกต้นรักในใจนั่น ไม่ปล่อยให้ระยะทางที่ไกลกัน มากางกั้นหัวใจที่รักจริง เธอยังอยู่ในใจทุกทุกครา ขอจงอย่าหวาดระแวงแคลงใจฉัน เพียงได้ยินข่าวลือผิดใจกัน อย่าให้เป็นอย่างนั้นนะคนดี ขอให้เธอวางใจอย่าได้ห่วง มิเคยลวงให้ชอกชํ้าระกำหนา ยังคงบอกรักไปผ่านดารา ผ่านผืนฟ้า หวังเพียงว่าเธอได้ยิน จงฟังเสียงกระซิบจากสายลมที่ผสมความจริงใจไครคนนี้ เหมือนเธอได้ยินท่วงทำนองของดนตรี จากหัวใจเสรีอันแสนไกล บอกกับไครสักคนว่าให้รอ ขออย่าท้อทำหัวใจให้คงที่ เชื่อในฉันเชื่อในเราเถิดสักที อย่าให้มีช่องว่างระหว่างใจ
