เดินผ่านมาเพียงดวงตาอันเรียบเฉย ไม่เอื้อนเอ่ยถ้อยคำยํ้าความหลัง ก่อกำแพงกั้นหัวใจจนไกลกัน ไม่ยอมให้ความชํ้ามาซํ้าเติม ยืนเคียงกันแสร้งทำไม่มองหน้า ด้วยกลัวเธอเห็นดวงตาว่าขัดเขิน เมื่อถามคำตอบคำแกล้งทำเมิน ทั้งที่เดินยังเดินไม่ตรงทาง เกรงว่าใจจะหวั่นไหวด้วยยังรัก กลัวอกหักกลัวไม่สมปรารถนา จึ่งตัดใจเดินจากไปไม่บอกลา ปิดดวงตาปิดดวงใจไกลจากเธอ
