ไกล

หิมะขาว

เมื่อหิมะตกลงมาตามรายทาง ใจอ้างว้างรวดร้าวก็ปานนั้น เย็นลงขั้วหัวใจคนไกลกัน หากเพียงเดินเคียงกันคงผ่อนคลาย ช่างโดดเดี่ยวเดินไปตามเส้นทาง ยลนํ้าค้างไหลลงมาเป็นนํ้าแข็ง หากนํ้าตาไหลหล่นลงมาตรงร่องแก้ม คงจับตัวเป็นนํ้าแข็งสักพันปี มองสีขาวของหิมะที่ปกคลุม อยากจะทุ่มตัวลงไปนอนสักที่ ให้หิมะห่อหุ้มร่างกายนี้แช่แข็งไว้รอคนดีที่ไกลกัน ในยามนี้ไม่มีแม้นกร้อง ยังคงคล้องหัวใจไว้กับความฝัน เดินไปตามเส้นทางทุกทุกวัน ยังคงยึดมั่นต่อคำมั่นและสัญญา หันหลังกลับไปเจอกันคงสักวัน เดินตามฝันที่วาดไว้ติดตามหา แช่แข็งหัวใจเอาไว้อีกฟากฟ้า เก็บเอามาเป็นของฝากหากพบเจอ เอาความหนาวที่ตรงริมฝีปาก เก็บมาฝากเธอเอาไว้ให้คิดถึง เมื่อลมหนาวย่างเข้ามาใจคณึง ระลึกถึงเพียงเธอแต่ผู้เดียว ในวันนี้หัวใจแสนหดหู่ มิอาจรู้ว่าเธออยู่หนไหน เก็บทุกความรู้สึกของจิตใจฝังเอาไว้กับหิมะอันหนาวเย็น