เพียงบางคนหายไปไกลจากโลก แล้วจะมีคนโศกเศร้าใจและไฝ่หา คิดจะติดตามกันยามจากลา คิดถึงกันยามทิวามาเยี่ยมเยือน หรือคนไกลมีค่าก็เพียงฝุ่น เสียสมดุลย์เพราะระยะทางที่ห่างเหิน เดินสวนกันเหมือนดั่งว่าทำหมางเมิน เพียงบังเอิญพบกันในเส้นทาง เมื่อชีวีปกคลุมด้วยเมฆหมอก ดั่งระลอกคลื่นลูกใหญ่เคลื่อนใจฉัน พาลงไปก้นทะเลอย่างฉับพลัน มิอาจขัดขืนมันให้จมลง
