Kül - GAY

Kasvet

Her gecenin bir sabahı olduğu gibi her sabahın da bir gecesi vardı.
Her şeyin bir sonu vardır bu hayatta.
Gülüşlerin hüzünlerin hatta aşkların..

Yüreğimden kopup gelenler öyle mutluluk şiirleri ya da toz pembe hayaller değil.
Ben hayal kurmayı bırakalı çok oldu.

Aslında bu kadar karamsar ve mutsuz değildim aşık olmadan önce.
Bütün yaşıtlarım gibi okula gidip gelen, okul çıkışı halı sahada top koşturup güzel kızlar hakkında konuşup hayaller kuran ergen bir çocuktum.

Sonra ne mi oldu ?

O geldi..

Yazın en kavurucu sıcağında yağmur bulutu gibi gelmişti.

Abimin asker arkadaşım dediği buz adam, tavırları kadar soğuk bakışları ile beni meraklandırmıştı.

Yüzünde hiç bir ifadeden eser olmayan gözlerindeki parıltılar sönmüş ruhu çekilip alınmış gibi sadece nefes alan boş beden.

Hayatımda ilk defa çözmek istediğim bir bulmacanın ortasında kalmış kafamda binlerce tilki ile çözüp gözlerinde bir parıltı yakalamak istedim.

Ama onun karanlığına çekildiğimi çok sonra anladım..

🦋🦋🦋

Koşmaktan nefes nefese kalırken Bahri'nin ağzından dolu dolu küfürler dökülüyordu. Yüzümü ekşitirken gücü tükenen bacaklarım ile durup soluklandım. Bahri sırtıma atlarken ikimizde yere kapaklandık.

-" Ulan hayvan niye üzerime atlıyorsun?"
diye çemkirdim.

-" Ne var ya ?! Bekleseydin o zaman ne it gibi koşturuyorsun?" dedi

-" Oğlum abim gelmiş askerden çok özledim lan " dedim.
Yüzünde ki ifade şaşkınlıkla büyürken donup kaldı.
Ne oldu bu aptala şimdi?

-" Alooo.. Ömer'den Bahri' ye orda mısın kanka? " diyerek ellerimi yüzünde salladım. İrkilip kendine gelirken ayaklandı. Yüzü değişen Bahri ellerini ensesine götürerek kaşırken konuştu;

-" Neyse gözün aydın o zaman kardeşim ben eve geçeyim artık " dedi kaşlarım çatılırken ben de ayaklandım.

-" Ne oldu oğlum bir an da sana ? Hani bize geliyordun ?" dedim

-" Aklıma şimdi geldi işlerim vardi benim hem anneme haber vermeyi de unuttum başka bir gün artık görüşürüz. diyerek cevabımı beklemeden uzaklaştı.
Arkasından ağzım açık kalırken anlamayarak dudaklarımı büktüm.
Ne oldu bu çocuğa bir an da acaba ?

Heyecanla eve giriş yaptım.
Yemek masasında oturan abimin bakışları beni bulduğunda kocaman gülümseyerek elimdeki çantayı bir köşeye firlattiğımda ayaklandı. Aramızdaki mesafeyi azaltmaya çalışırken o büyük adımları ile arayı kapatıp kocaman kollarıyla beni sımsıkı sardı.
Özlediğim huzur dolu kolları yuvama kavuşmuş hissi verirken o da kokumu içine çekti.
Gözlerimde ki yaşları durduramazken onun ağladığını sarsılan bedeninden hissediyordum.

-" Aslanım benim burnumda tüttün yeminle" dedi titreyen sesiyle.

-" Ah abim ben çok özledim seni bir daha gitme bu kadar uzun süre bir yerlere" dedim ağlayarak

-" Yok abim bir daha gider miyim ? Bundan sonra gözümün önünden ayırırsam taş olayım" dedi
kıkırdayarak.
Kaşlarım çatılırken kollarından ayrıldım

-" Şu an benimle dalga mı geçiyorsun abi !?"  dedim Gözyaşlarımı silerek.

-" Yok abim ne dalgası o denizde olur. "dedi gülerek.