Hapishane (GAY) [TAMAMLANDI]

21.bölüm

niyet ettim kitabı bu gece bitirmeye ödldşzğaöqşsüdösşa

________
*arda

bilincim yerine geldiğinde yanımda kimse yoktu ayağa kalkmaya çalıştığımda vücudumda narkoz olduğunu anlamıştım, yanımdaki tuşa basıp yanıma bir hemşire çağırdım yanıma gelen kadına ingilizce bir şekilde neler olduğunu sordum

What happened to me
(neler oldu bana)

-You were in a car accident, and you seem to have a heart condition, and when you came to the hospital, you were in bad shape, and a man named Ahmed gave you his heart, and you survived death at the last minute, sir.

(trafik kazası geçirdiniz, kalbinizde de hastalık varmış anlaşılan, hastaneye geldiğinizde durumunuz kötüydü, ahmet adında birisi size kalbini bağışladı ölümden son anda kurtuldunuz efendim)

kadının söylediklerini sindirmeye çalışırken neler olduğunu anlamıştım hiçbir şey hatırlamıyordum tek hatırladığım adımın A harfi ile başlamasıydı..

_____

(günümüz aytuğ*)

Adayı yatağına yatırıp kendi odama geçmiştim adnan yani ada'nın babasının daha önce çok kez adını duymuştum fakat onu hiç görmemiştim.

odama girmeden içimdeki dürtülere engel olamayarak yukarıya anlamıştım.

adnanın kapısının önüne geldiğimde sessizce kapı kulpunu indirmiştim.

içeriye baktığımda adnan'ın uyuduğunu görmüştüm biraz ilerleyip yerdeki valizin içini açtım içinde ne bulmayı beklediğimi bilmiyordum bikaç giysi vardı elime alıp kokladım çam kokusu bana çok tanıdık gelmişti giysilerin altında bir defter vardı defterin ne olduğunu merak ettiğim için elime alıp tam ilk sayfasını açacakken ses duymamla yerimden sıçramıştım.

"ne yapıyorsun orda"

"şey umm, giysilerinizi yıkamak için alıyordum efendim"

"birincisi bu kadar resmi konuşma ikincisi gece gece ne çamaşır yıkması bu evde çocuk var bu saatte makine mi çalıştırılır.."

"şey haklısın adnan abi özür dilerim çıkıyorum hemen odandan"

hızlıca dışarıya çıktığımda arkama sakladığım defteri sıkı sıkı tutarak aşağıya inmiştim.

odama girdiğimde defteri hemen açmıştım ilk sayfa boştu ikinci sayfaya geçince yazılmış bir sayfa dolusu yazıyı okumaya başladım

-Arda gideli 2 gün oldu abartıyormuyum bilmiyorum ama sanırım şimdiden özledim sürekli koğuşta koşturması eğlenerek seslice kahkaha atması bunların yokluğunu şimdiden hissetmeye başladım..

Sahi burdan çıktı ameliyat olur değilmi?

olur ya...

umarım küçük kalplimin kalbine bişey olmaz belki burdan ihtiyar olup çıksam bile onun iyi olduğunu görmeden ölmek istemiyorum.

ahmet ve mert diye karşı koğuşta ki çocuklar kaçtı onun çıktığı gün, belkide fırsat olarak düşündüler arda'mı.. bu şekilde kaçtılar bu lanet yerden.

arda seninle konuşuyormuş gibi hissetmek için yazıyorum buraya çok özledim seni belki özlem duygusu değil bu pişmanlık

sana yakın olmadım diye kalbini - zaten hasta olan minik kalbini kırdım diye duyduğum bir pişmanlık..

ardam umarım burdan çıktığımda beni yine kahkaha atarak gözlerin görmeyecek dereceye gelene kadar kısılana dek gülümsemenle karşılarsın.. hergün yazacağım buraya meleğim bigün çıkarda buluşabilirsek olutacağım herşeyi sana.. -

okuduğum şeyle neler olduğunu anlamaya çalışmıştım ilk öncelikle bunlar arda adında birine yazılmıştı.

ikinci olarak adnan gaydi bu denli yazıları bir arkadaşa yazmaz kimse sonuçta değilmi?

kendi kendime düşünmem bitince diğer sayfaları okumaya başlamıştım neredeyse hergün yazılar yazılmıştı deftere tarihleri başındaydı saat sabaha doğru 5.40 civarlarındayken defteri okumayı bitirmiştim burda adnan ve arda arasında geçen her hatıra her anı yazıyordu sanki bunlar bana biraz tanıdık geliyordu..

son sayfayı okuyup bitirince defterin en arkasında bir fotoğraf olduğunu fark etmiştim.

fotoğrafı çevirip baktığımda büyük bir şok yaşamıştım fotoğraftaki bendim.

siktir arda bendim....