Hyunjin'in evine geldiğimde zar zor içeri girebilmiştim. Evinin önünde ki gazetecilerin haberini verseydi bunların hiç biri olmazdı, bir sürü de fotoğrafım çekildi Wooyoung bunları görünce beni- neyse.
"Keşke evinin kapısında gazetecilerin olduğunu söyleseydin baştan."
"Aa söylemedim mi? Çok pardon unutmuşum."
"Nasıl yapıcaz. Yani şeyi anlarsın ya."
"Felix sen bi gerildin mi?"
"Niye geriliyim ki?"
Hayır yani beni evine malum iş için çağırıp sonra gerildin mi diye sormakta saçma ama yinede onun benden daha çok gergin olduğuna adım gibi emindim.
"Hızlıca yapıp bitirelim."
"Felix afedersin ama şu pembe eşofmanlarla seni hiç ciddiye alamıyorum." Ne vardı eşofmanlarımda? Gayette güzeller işte.
"Soyunmamı mı istersin."
Hyunjin düşünür gibi çenesine elini koymuş bana bakıyorken sanki vücudumun röntgenini çeker gibi bir hâli vardı.
"Soyun."
"Ne?"
Hyunjin oturduğu koltuktan ayağa kalkıp yanıma geldiğinde aramızdaki -olmayan- mesafe ile yutkundum.
"Soyun işte. Yada ben soyabilirim, ki bu daha zevkli olur."
"Sapık mısın be?!"
"Sakinleş."
Bir elini yanağıma götürürken öbür eliyle de belimi kavrayıp kendine daha çok yaklaştırdı. Kafasını biraz eğip benimkiyle aynı hizaya getirince dudaklarımızı birleştirip aynı çekimlerdeki gibi emmeye başladı ama ben hâlâ karşılık vermiyordum.
"Bak ben bir erkekle sevişemeyecek kadar erkeğim."
"Ben neyim Felix."
"Sen o kadar erkek olmayabilirsin."
"Bak çekimlerde de böyle yaparsan olmaz. Kendini çekimlerdeymiş gibi düşün."
Gözümü devirmeye tam kalktığımda Hyunjinin dudakları tekrar dudağımı buldu. Dediklerini düşündükten sonra bende karşılık verdim. Belindeki eliyle beni yavaşça koltuğa doğru ilerletekrek koltuğa yatırdı ve böylelikle ben altta o ise üstte kalıcak şekilde öpüşmeye devam ediyorduk.
Dudaklarımızı ayırıp üstündeki tişörtü çıkardığında kaliteli bir vücudu olduğunu gördüm belki eşcinsel olsaydım etkilenirdim ama değilim işte.
Ben gene saçma salak düşüncelerdeyken Hyunjin aletini bana bastırınca dudaklarımızı ayırıp bağırdım.
"Ulan benimde bir şeyim var! Çek şu şeyini üstümden!"
"Felix sakin olur musun?"
"Niye sanki her gün bir erkekle sevişiyormuş gibi sakin kalabiliyorsun?!"
"Sus ve devam edelim istersen."
"Bekle az sağa kay ... Hyunjin sağ taraf orası mı? ... Hayır orda şeyim var. ... OHA öyle ölmem sik istersen."
"Onu da yapacağım."
"Iy hoşt köpek."
Bir türlü önceki pozisyonumuzu bulamayınca vaz geçip koltukta tekrar yan yana oturmuştuk. Aynı oynadığım dizilerdeki gibi klişe bir anın hayatımda yaşanacağını düşünmezdim ama şu an yaşıyorduk, şu an kumandaya aynı anda uzanıp ellerimiz birbirini bulunca az önce bile yaşamadığım bir etkilenme yaşadım.
Hyunjin elini çekip tekrar az önceki gibi üstüme doğru gelince bende yatay pozisyona geçtim. Gözlerimi kapatıp dudaklarımızın birbirine ulaşmasını beklerken hiç beklemediğim başka bir şey oldu.
"T-telefonum çalıyor."
"Kapanır."
Kapanması ümidiyle gözlerimi tekrar kapattığımda çalmayı durdurdu. Hyunjin bu fırsatla dudaklarımızı çabucak birleştirirken telefon tekrar çalmaya başladı ve bu sefer susmuyordu da.
Hyunjin olumsuz şekilde başını iki yana sallarken bende telefonu açtım, keşke açmasaydım.
"SEN BENİ ÇILDIRTMAK MI İSTİYORSUN!"
"Bak Wooyoung konuşarak anlaşabiliriz."
"Hayır anlaşamayız! Artı bu saatten sonra anlaşamayız! Ya o evden hemen çıkıp yanıma tam on beş dakika içerisinde geliyorsun yada kendine yeni bir menajer bul!"
Wooyoung telefonu yüzüme kapattığında aşırı şaşkın bir şekilde telefonla bakışıyordum. Bu kadar kızmasının nedeni bu gün solo çekimlerim vardı ve evet ben şu anda resmen kaçırıyordum.
"Hyunjin gitmem lazım."
"Sorun değil bebeğim."
Kapıdan çıktıktan sonra tam iki şey fark ettim birincisi karşımda bir sürü gazeteci olduğunu unuttuğum ikincisi ise -ki bu daha kötü- Hyunjinin bana bebeğim demesiydi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
