Lingering History | Zayn Malik FanFic. |

*7*

Bu hikayeyi yazmayalı çok oldu, biliyorum. Yine okuyacak kimse kalmamıştır, bunu da biliyorum. Uzun zamandır internetimiz sorunluydu ve ben diğer hikayelerimin de bölümlerini arkadaşıma paylaşmasını rica etmiştim. Yani geçerli bir bahanemin olduğunu umuyorum. Her neyse; artık bu sorunumuzda ortadan kalktığı için bölümler eskisiden daha kısa bir sürede gelecek diye temenni ediyorum. inş öyle olur askldjfgşılk

İYİ OKUMALAAR! 

----

Yarım saatten beri dışardaydılar. Derin nefes alıp gözlerimi kapattım. Bir şeyler mırıldanmaya başladım. Nasıl olsa gelmeyeceklerdi. Yani kimsenin beni duyma olanağı yoktu. Tam böyle düşündüğüm sırada -aptal şansım yüzünden- bir kıkırtı işittim.

''Sesin gerçekten mükkemmelmiş'' Duyduğum sesle irkildim ve gözlerimi hemen açtım. Hepsi bana gülerek bakıyordu.

''Ne bakıyorsunuz? Çok sıkıldım'' diyerek çemkirdim. Utangaçlığımı böyle giderebilirdim belkide. 

''Az kaldı. Bitecek.'' dedi Harry. Ardından kaşlarını çattı. Bunun beni korkutması gerekirdi ama saçma bir şekilde komikti. Bu çocuğa hiç kaş çatmak yakışmıyordu. Tam güleceğim sırada karnım guruldadı ve ses çıkmasın diye karnımı içime çektim. Ama o ses çıkmıştı artık, kaçarı yoktu. 

Şimdi herkes bana gülecekti, evet

''Beyler, kızın midesi haklı. Şahsen bende çok acıktım'' dedi Liam. Herkes bu kötü mizah karşısında gülmeye başladı. Ha-ha. 

**

Kahvaltı ediyorduk. Aslında bu yediğim şeye pek kahvaltı denmezdi ama neyse. Her zamanki gibi tek bir seçenek vardı.

Makarna. 

Eğer burdan kurtulursam -umarım-, yapacağım tek şey evdeki tüm makarna kutularını çöpe atmak ve sonsuza kadar hiçbir türlü makarna yememek olacaktı. Onun yüzünden çok kötü şeyler yaşamıştım çünkü.

''Neden makarna?'' diye sordum. 

''Çünkü... daha kolay'' dedi Zayn ağzı dolu bir şekilde. 

''Neden makarna beyinli olduğunuz belli oldu. Her öğün bunu yemekten'' dedim ve güleceğim sırada herkesin ciddi olduğunu farkettim ve sustum.

''Eğer beğenmiyorsan başka yemek yapabilirsin. Eğer biliyorsan'' diyerek alayla sırıttı Zayn. Herkes gülmeye başladı ama ben gülmüyordum. 

Burada acayip şekilde komiklik anlayışlığının zıtlığı yaşanıyordu. 

''Komik değildi. Ayrıca tabikide yemek yapmasını biliyorum. Ama kaçırıldığım yerde yemek yapacak değilim, sizi ilerizekalılar.'' dedim ve yüzümü buruşturdum. Bu kaçırılma olayınca hiçbir şekilde heyecan yoktu. Ya da bunlar işi bilmiyorlardı. Hiç film izlememişler miydi yahu!

''Herneyse'' Harry ayağa kalktı, tabağını ve bardağını iki dakikada yıkayarak tezgaha koydu. ''Sizin bu sıkıcı didişmelerinizi dinlemek istemiyorum.'' dedi ve dışarıya çıktı. 

''Bekle beni dostum'' Zayn sandalyesini hızla ittirerek Harry' nin peşinden gitti. Tabağını bile kaldırmamıştı. Bencil pislik. 

''Nere gidiyorsunuz?'' diye sordu Louis arkalarından. Bir cevap gelmeyince omzunu silkti ve yemeye devam etti. 

''Harry' yi bilmem ama Zayn kesin bi sigara molası vermek istemiştir'' Niall' da ayağa kalktı ve minik koltuklarına gömülüp televizyonu açtı. 

''Biraz haberleri izleyelim bakalım'' diyerek kanalları taramaya başladı. Haberler tam anlamıyla sıkıcıydı. 

  Keşke, keşke o an sağır olsaydım veya olduğum yere bomba atsalardı; ya da anlık kalp krizinden ölseydim. Çünkü o an hayatımı berbat edecek bir şey duydum. Hemde iğrenç bir şekilde berbat edecek bir şey.

***