MAFYA'NIN OĞLU

28. BÖLÜM

Yeni bölüm bekleyenlere gelsin...

Keyifli okumalar..

" Rüzgar ormanda bana ne söyleyecektin? "

Elindeki kaşığı bırakarak merakla bana bakıyordu. Boğazımı temizleyerek bende elimdeki kaşığı bıraktım.

Ona ne söyleyecektim şimdi? Düşündüğüm şeyi söylersem benden uzaklaşır mıydı?

Ama onun benden uzaklaşmasına asla izin veremezdim. Artık o benim hayatımın bir parçasıydı.

Bu kadar kötülükle dolu olan hayatımın en temiz parçası.

Onu kendi karanlığıma çekemezdim. Beyazı siyaha bulaştırıp onu kirletemezdim.

Üstelik bir sürü düşmanım vardı. Küçük Faremle aramızda birşey olursa kesinlikle ona zarar vermeye kalkacaklardı.

Düşüncelerimden sıyrılıp derin bir nefes aldım. Gözlerinin içine bakarak söyleyeceğim şeyi aklımda toparlamaya çalıştım.

" Ne söyleyeceğimi, nasıl söyleyeceğimi tam olarak bilmiyorum... "

Derin bir nefes alıp verdim. Beni dikkatle dinliyordu. Gözlerinden gözlerimi çekmeyerek devam ettim.

" Bak Küçük Fare, içimde sana karşı bir his var tamam mı? Şey gibi bir his, çok istediğin bir araba olur onu çok almak istersin ama yurt dışında üretilmiştir ve hâlâ Türkiye'ye gelmemiştir diye almazsın ya. Tam olarak böyle bir his. "

Bana şaşkınca bakarken sanırım ne demek istediğimi anlamaya çalışıyordu.

Çok mantıksız yerden anlatmıştım!

Saçmalıyordum.

" Sana karşı birşey hissediyorum bunu bil yeter "

Tek nefeste söylediklerimle şaşkınlıkla kaşlarını çattı.

" Ne gibi bir his? "

Gözleri kocaman açılırken baş parmağını bana doğrulttu.

" Yoksa sen beni seviyor musun? "

Sonlara doğru gözleri parlarken kahkaha atmaya başladı.

Sinirlenirken boyum damarlarımın seyremesine engel olamamıştım.

Ben iki saattir nasıl söylesem diye düşünmekten kafayı yerken, onun böyle kahkaha atması sinirlenmeme neden olmuştu.

Aniden ayağa kalkıp yanına giderek yüz hizasına eğildim. Elimi oturduğu sandalyenin iki yanına attım.

Bu hareketime karşı gülmesi solarken yutkundu. Etrafa bakıp elini göğsüme koyarak geriye doğru itti ama bu girişimi başarısız olmuştu. Yerimden bir santim bile kıpırdamamıştım.

" Rüzgar herkes bize bakıyor farkında
mısın? "

Yandan gülümseyip umursamazca omzumu yukarıya kaldırıp indirdim.

" Baksınlar! "

Sona doğru gözlerimi dudaklarına çevirdim. Hızlıca beni iterek ayağa kalktı. Arkaya doğru hafif bir şekilde sendellerken sinirle yüzüne baktım.

Gözlerini kaçırarak elini saçlarına götürdü.

" B-ben eve gitmek istiyorum "

Kafamı iki yana salladım.

" Taksiye binerim merak etme "

Arkasını dönerken söylediğiyle kolumdan sertçe tutarak arabaya doğru götürdüm.